Gradient izokinctyc/ny stosuje się, aby rozdzielić składniki mieszaniny różniące się stalą sedymentacji. Formuje się go w próbówec z (..). Zwykle: liniowy gradientu stężenia się sacharozy: 15 - 30%. W gradiencie izokinciycznym określimy wspólne: Sedymentacji i ciężar cząsteczkowy. Masę cząsteczkową biopolimeru określamy ze wzoru: np. dla RNA
U =
SI. S2 -»wspólne sedymentacji.
Współczynnik D zależy od rozmiaru i kształtu cząsteczek dyfundujących. Mierząc D można się dowiedzieć o wielu cechach charakterystycznych mikrocząstki.
D =
•I - Uplotę rozpuszczalnika r - promień cząstki
Metody hydrodynamiczne
• Metody hydrodynamiczne dają nam informacje o wielkości makrocząsteczek oraz przybliżone dane o ich kształcie.
• W' pierwszym przybliżeniu makrocząsteczki traktujemy jako kule o określonej masie, zaw ieszone w rozpuszczalniku o cząsteczkach o wiele mniejszych.
• W drugim przybliżeniu makrocząsteczki traktujemy jako elipsoidy obrotowe. Dzięki MH możemy wyznaczyć stosunek osi długiej do krótkiej clipsoidu.
Wpl\w zmiennego ciśnienia:
Wprowadzenie — zmienione ciśnienie środowiska zewnętrznego wywiera na człowieka działanie:
• mechaniczne: - przy (szy bkich) zmianach ciśnienia w otoczeniu, brak przy długotrwałym
- t i i ciśnienia powoduje sprężanie i rozprężanie gazów, np. jelit
- w przybliżeniu zgodne z. prawem Boyłc‘a-Mariottcra (wł. mech. tkanek i fizjologia)
- zaliczamy tutaj też acroembolizm i ebulizm
• biochemiczne.- zależy od powinowactwa chemicznego gazów do składników tkanek
- stwierdzenie Berta: „Wpływ poszczególnych gazów mieszaniny na organizm zależy od ciśnień cząstkowych, a nic od % zawartości w mieszaninie
- wzrasta przy wzroście ciśnienia parcjalnego
Wpływ obniżonego ciśnienia (hipobaria)
-uh go i
D — PoC ; u = g—; T = const;a = l,16xl(H-dlaT=20*C
DO m
p - ciśnienie powietrza na danej h Pe - ciśnienie na powierzchni morza e - podstawa logarytmu naturalnego h - wysokość
g - przyspieszenie ziemskie
&- gęstość powietrza na poziomie morza