107 5

BANK CENTRALNY I POLITYKA MONETARNA

polityka monetarna bank centralny stopa rezerw obowiązkowych stopa dyskontowa operacje otwartego rynku kredyt refinansowy kredyt redyskontowy kredyt lombardowy ilościowa teoria pieniądza

Literatura obowiązująca:

1.    D. Begg, S. Fischer, R. Dombusch: Ekonomia. Makroekonomia. Wyd. 3, PWE, Warszawa 2003,

r.    24.1-24.7, s. 120-144.

2.    R. Hall, J. Taylor: Makroekonomia. PWN, Warszawa 2002, r. 14.2, s. 369 - 374, r. 14.4-14.6,

s.    382-384.

3.    P. A. Samuelson, W.D. Nordhaus: Ekonomia. PWN, Warszawa 2000, t. 1, r. 15, s. 452-478, r. 16, s. 493-497.

Literatura uzupełniająca:

1.    M. Levinson: Nie tylko wolny rynek. PWE, Warszawa 1992, r. 5, s. 79-94.

2.    Artykuły z prasy ekonomicznej; publikacje NBP; http://www.nbp.pl.

WPROWADZENIE TEORETYCZNE

Polityka monetarna

Polityka monetarna jest to manipulowanie podażą pieniądza przez bank centralny.

Polityka monetarna ma na celu zapewnienie stabilności gospodarczej oraz maksymalnego poziomu produkcji i zatrudnienia przy możliwie najniższej inflacji.

Zgodnie z art. 227 Konstytucji RP „Narodowy Bank Polski odpowiada za wartość polskiego pieniądza". Ustawa z 29.08.1997 r. o Narodowym Banku Polskim określa, że „podstawowym celem działalności NBP jest utrzymanie stabilnego poziomu cen".

W Polsce od 1999 r. w realizacji polityki pieniężnej wykorzystuje się strategię bezpośredniego celu inflacyjnego. W jej ramach Rada Polityki Pieniężnej określa cel inflacyjny, a następnie dostosowuje poziom podstawowych stóp procentowych NBP tak, by maksymalizować prawdopodobieństwo osiągnięcia tego celu. Od początku 2004 r. NBP realizuje ciągły cel inflacyjny na poziomie 2,5% z dopuszczalnym przedziałem wahań +/ — 1 punkt procentowy.