140 2

w = w. w_%

jako prawdopodobieństwo występowania jednocześnie dwóch zdarzeń niezjle/ nych. Istnieje jednak zależność:

(7.121

In W = In W, ♦ In W_%

Postulat addyiywności spełnia więc nie W. a In W.

W ten sposób poznaliśmy jędrny z najbardziej oryginalnych i uniwersalnych funkcji stanu, nazywaną entropią, która to funkcja /robiła karierę nic tylko w fiz> -Ce. ale i w chemii, biologii, a nawet w filozofii. Entropia jest funkcją stanu określa jącą. w jakim kierunku mogą zachodzić procesy w układzie izolowanym.

Jeżeli entropia układu w stanie początkowym była 5, ■ k • In IV,. a w stanie końcowym Sj = k in W_:, to przy przejściu ze stanu początkowego do końcowego entropia układu zmieni się zgodnie z równaniem:

(7.131

W układzie izolowanym proces zmierza w kierunku od mniejszego prawdopodobieństwa /*, do większego P₂. od mniejszego nieporządku W, do większego W_: Wobec tego. źc P₂ > P_x oraz W, > H',. musi być:

AS >0

W układzie izolowanym procesy mogą zachodzić tylko w kierunku wzrostu en tropił. W stanie równowagi entropia przyjmuje wartość stałą, maksymalną:

AS ■ 0. czyli SmS^

Powyższe sformułowanie stanowi treść drugiej zasady termodynamiki dla układu izolowanego.

Wzór (7.10) wyraża statystyczną interpretację pojęcia entropii Pierwotnie pojęcie entropii zostało wprowadzone, jak już wspomniano, przez Clausiusa na podsta wic opisu procesów wymiany ciepła. Ograniczymy się tutaj do poglądowego powiązania tych procesów z ich interpretacją statystyczną.

Według Clausiusa doprowadzenie do układu ciepła w ilości d@ przy temperatu rze T w sposób quasi-statyczny powoduje wzrost entropii układu (dS). opisany wzorem:

(7.14)

Jeżeli temperatura układu /mieni się podczas dostarczania ciepła, zmiana entro pil AS układu wyrazi się wzorem:

140