148
*935"
*936:
*938:
i939:
«94i:
1942:
1946:
*947:
1949:
1950:
ł95i:
1942: C. Brooks i R.P. Warren redagują „Southern Review”, jedno z najwa/niijattfl czasopism tego okresu. Publikują tam między innymi W. Stevens, K. IliitM R.Jarell, Y. Winters, R.P. Blackmur - najlepsi krytycy i poeci.
I.A. Richards w Philosophy ofRhetoric atakuje dogmat Jednego Jedynego /i|^P czenia”. Wprowadza teorię znaczenia wewnątrzkontekstowego. Wallacc po publikacji Ideas of Order zostaje uznany za jednego z największych poatfl amerykańskich.
Brooks i Warren publikują najbardziej wpływową antologię dla studentów IliąH tury angielskiej - Understanding Poetry:An Anthology for College Student> (Ibąfl miejąc poezję. Antologia dla studentów szkół wyższych). We wprowadzającym scie do nauczyciela ostrzegają przed szukaniem dla wiersza pozapoetyckich Mih(fl tutów.
J.C. Ransom zaczyna wydawać „Kenyon Revicw”, jedno z najbardziej wplyąH wych czasopism krytycznych.
W.K. Wimsatt zostaje profesorem w Yale University.
The New Criticism Ransoma z tekstami poświęconymi działalności krytyo(B l.A. Richardsa, W. Empsona.T.S. EUota i Y. Wintersa. Po raz pierwszy pnjzfH się nazwa „Nowa Krytyka”jako określenie nowego sposobu analizy tekstów llM rackich. Po latach Brooks będzie wspominał, że nazwa została wybrana nleljfl tunnie i nie była używana przez tych, do których się odnosiła.
Atak nowojorskiego intelektualisty i pisarza Alfreda Razina. Nowa K rytylui^H staje oskarżona o fetyszyzowanie formy.
The Intentional Fallacy Wimsatta i Beardsleya.
Brooks publikuje The Weil Wrought Urn: Studies in the Structure ofPoetry, dziej wpływową książkę Nowej Krytyki. Zostaje profesorem w Yale limvri*lryH
The Affective Fallacy Wimsatta i Beardsleya.
Theory of Literaturę Welleka i Wirrena - pierwsze podsumowanie tcoretyCfl^H poglądów Nowej Krytyki. Choć Brooks uznaje Teorię literaturę /a „imm dla badań literackich”, to jednocześnie wyznaje, że „Nowa Krytyka [... | wyt^H ła już swoją energię” i badaniom literackim potrzebna jest większa ió/nof^| ność.
Warren zostaje profesorem w Yale University.
Recenzując antologię Critir/ues and Essays in Crticism tyto-tyjH, Warren piM znaje, żc „Nowa Krytyka doszła do kresu”.
R.S. Crane, należący do tak zwanej Szkoły Chicagowskiej (nawiązującej do mm ryki Arystotclesowskiej), publikuje antologię Critics and Criticism: d mieni Modern, w której Nowa Krytyka została oskarżona o koncentrowanie się wytąi 1 nie na jetluytn elemencie formy: języku („dykcji").
149
■li I,ibal Icon: Studies in the Meaning of Poetry, zbiór esejów W. K. Wimsatta Jr, druga mi / >'<■ Weil Wrought Urn Brooksa wielka reprezentatywna książka Nowej Krytyki (za-BjUta miedzy innymi oba eseje pisane z Beardsleyem: lntentional Fallacy oraz Ajfectwe I wkUai y).
New Afologistsfor Poetry Murraya Kriegera podsumowuje dokonania Nowej Kry-Ml I obwieszcza wyczerpanie jej dynamiki.
^mfyiin\ Criticism: A Short History Brooksa i Wimsatta, książka uznana po latach za ^Hfttnlą wypowiedź Nowej Krytyki, aczkolwiek Wimsatt sam siebie za Nowego Kry-■kl liii' uważał.
l"itomy of Criticism Northrop Frye zarzuca „nowym” krytykom „postawę estetycz-B|N i (o, że pozostają na dosłownej powierzchni literatury (texture), lekceważąc warstwę rniuhnli. znego poznania (dianoia).
■p*yi lent I .yndon Johnson wysyła wojska amerykańskie do Wietnamu.
Hulilmore na konferencji The Languages of Criticism and the Science ofMan pojawiają się ||ili,.l .. innymi Barthes,Lacan,Derrida,Poulet,Todorov. Wśród referentów nie ma ani jed-M|o pi /cdstawicicla Nowej Krytyki. Jest natomiast Paul de Man, który rozwijając swoją Htl*p. |., dekonstrukcjonistyczną, będzie się do Nowej Krytyki nieustannie odwoływał.
■pM* V\i Dok ogłasza w „Critical Inąuiry” artykuł pod tytułem The New Criticism: Pro and Hkfni, w którym opowiada się za kontynuacją Nowej Krytyki. Artykuł ten wywołał głośną ■lutnię w następnym numerze czasopisma. Był to prawdopodobnie ostatni wielogłos na Criticism w prasie amerykańskiej i ostatni spór o nią.