148 4

Kąt przechyłu wywołany niesymetrycznym podparciem wyniesie:

tg <P

AD • Y_b O_m GM_m

(9.3)

gdzie:

Y_p — odległość punktu podparcia od płaszczyzny symetrii statku, D_m — wyporność statku na mieliźnie,

GM_m — wysokość mctacentryczna statku na mieliźnie.

Jeżeli istnieją objawy wskazujące na to, że statek wszedł na przeszkodę o małych rozmiarach, to po określeniu siły nacisku N (AD) można określić współrzędne punktu podparcia X_p i Y_r

Współrzędna X_p określona zostanie z przekształconej zależności (9.2):

-    ~t^¹- +    (9.4)

a współrzędna Y_p z zależności (9 3):

y, =    (9.5)

Kąt przechyłu, jeżeli taki wystąpił, najłatwiej określić na podstawie różnicy zanurzenia statku z obu burt na śródokręciu:

tg <P - ^T"" g ^    (9.6)

gdzie:

T_mp. T_ml — zanurzenie śródokręcia z prawej i lewej burty,

B — szerokość statku.

W celu oceny możliwości zejścia statku z przeszkody przez przesunięcie, przyjęcie lub wyładowanie ciężaru należy określić wielkość wynurzenia się punktu podparcia AT_p. Znając wielkość siły nacisku N (AD) oraz współrzędne punktu podparcia X_p i Y_p wynurzenie się punktu podparcia określone zostanie

z zależności:

AT, = AT + AT, + A T₂    (9.7)

148