15 ºdanie audiometryczne (s ` 61)

Próba Gelle (czyt. Żele)

Za pomocÄ… audiometru można wykonać iloÅ›ciowÄ… próbÄ™ Gelle. Zasada badania jest podobna jak w przypadku badania stroikami. Do oliwki balonu Politzera przykÅ‚ada siÄ™ jednak nie drgajÄ…cy stroik, lecz wibrator kostny. InterpretacjÄ™ próby przedstawiono wyżej (p. str. 40). W próbie audiometrycznej można regulować natężenie tonów, a także obliczać różnice ostroÅ›ci sÅ‚uchu w dB, spowodowanÄ… zmianami ciÅ›nienia powietrza w przewodzie sÅ‚uchowym zewnÄ™trznym.

OkreÅ›lenie stopnia utraty sÅ‚uchu jest w wielu przypadkach bardzo trudne, wynikajÄ…ce czÄ™sto z symulacji lub agrawacji poszkodowanych, które majÄ… swoje podÅ‚oże w sprawach roszczeniowych, dotyczÄ…cych rent czy dochodzeÅ„ sÄ…dowo-prawnych.

Dlatego byÅ‚oby najsÅ‚uszniej, aby oceny stopnia utraty sÅ‚uchu dokonywaÅ‚y wysoko specjalistyczne oÅ›rodki, takie np. jak kliniki otolaryngologiczne akademii medycznych, a w sprawach utraty sÅ‚uchu zwiÄ…zanej z warunkami zatrudnienia - pracownie audiometryczne Instytutów Medycyny Pracy. W ocenie stopnia utraty sÅ‚uchu, dokonywanej audiometriÄ… tonalnÄ…, najbardziej przyjÄ…Å‚ siÄ™ sposób zaproponowany przez Sabine’a i Fowlera (czyt. Sabina i Faulera) znany pod nazwÄ… CPT (ang. Council of Physical Therapy). W tab. 7.1 podano zasadÄ™ posÅ‚ugiwania siÄ™ tym sposobem.

Ustalenie utraty słuchu w procentach polega na odczytaniu poszczególnych wartości dla każdej z wymienionych w tabeli częstotliwości wg krzywych przewodnictwa powietrznego, oznaczonych na audiogramie osoby badanej.

II

AudiometriÄ… tonalna nadprogowa

Progowe badanie sÅ‚uchu pozwala ocenić najmniejsze natężenie sÅ‚yszanego dźwiÄ™ku, którym najczęściej jest ton prosty podawany przez sÅ‚uchawkÄ™ audiometru. Takie natężenie tonów nie jest powszechne, a przede wszystkim nie jest potrzebne czÅ‚owiekowi w codziennym życiu. WiÄ™kszość zjawisk dźwiÄ™kowych, z którymi czÅ‚owiek jest zwiÄ…zany, leży ponad progiem sÅ‚yszenia i wiÄ™kszość z nich jest oceniana przez narzÄ…d sÅ‚uchu jako przyrost lub zmniejszenie gÅ‚oÅ›noÅ›ci sÅ‚yszanego dźwiÄ™ku. DźwiÄ™ki docierajÄ… do Å›wiadomoÅ›ci czÅ‚owieka, a ich odbiór zależy w warunkach prawidÅ‚owych od wrażliwoÅ›ci osobniczej.

Niezwykle subtelne przyrosty natężeÅ„ sÄ… percepowane przede wszystkim w Å›limakowych uszkodzeniach odbiorczych narzÄ…du sÅ‚uchu. Ucho z uszkodzeniami typu Å›limakowego potrafi wiÄ™c o wiele lepiej niż ucho zdrowe (oczywiÅ›cie do pewnych granic) ocenić minimalny nawet przyrost natężenia, odczuwany w postaci zwiÄ™kszenia gÅ‚oÅ›noÅ›ci. Mówi siÄ™ wówczas, że w uchu chorym wystÄ™puje zwiÄ™kszona zdolność rozróżniania przyrostu natężeÅ„.

Ta charakterystyczna cecha ucha z uszkodzeniem odbiorczym typu Å›limakowego (przypominamy, że uszkodzenie odbiorcze może dotyczyć Å›limaka, nerwu, oÅ›rodków podkorowych i korowych w mózgu) staÅ‚a siÄ™ podstawÄ… dla audiologów do opracowania szczególnego rodzaju badaÅ„ diagnostycznych nazwanych próbami nadprogowymi.

Zjawisko zwiększonej zdolności rozróżniania przyrostu natężeń może dotyczyć tylko jednej częstotliwości, ale może także być stwierdzane w kilku badanych częstotliwościach (np. 1000, 2000, 4000 Hz), co zwykle dobitniej podkreśla ślimakowy charakter uszkodzenia, choć oczywiście wymaga większego wkładu pracy i jest bardziej męczące dla chorego.

Próby nadprogowe, a właściwie testy diagnostyczne są wykonywane przede wszystkim za pomocą odpowiednio konstruowanych audiometrów

61