164

gorszenie gładkości powierzchni i znaczne obniżenie wydajności skrawania. Proces samoostrzenia jest bez wątpienia korzystniejszym sposobem zużywania się narzędzia ściernego.

Zjawiskom zużycia ściernego może towarzyszyć zjawisko tzw. zamazywania ściernicy, polegające na zapełnieniu porów narzędzia sprasowanymi cząstkami wiórów i produktów zużycia ściernicy. W tym przypadku objawy stępienia są podobne jak poprzednio, tzn. następuje wzrost oporów tarcia, temperatury powierzchni styku, przypalenia, drgania itp. Na rysunku 7.20 przedstawiono schemat stępiania ściernego bez „zamazywania” i z „zamazywaniem” ściernicy. W drugim przypadku grubość warstwy roboczej ściernicy A_r efektywnie wykorzystywana podczas szlifowania jest mniejsza, a grubość warstwy A₀ usuwanej podczas ostrzenia (obciągania) ściernicy odpowiednio większa.

Rys. 7.20. Zużycie ściernicy: a) bez zjawiska „zamazywania”; b) ze zjawiskiem „zamazywania”

Proces zużycia ziaren pr: nież dwoma sposobami:

obróbce luźnym ścierniwem może odbywać się rów-

1)    przez tępienie naroży ziaren,

2)    przez łupanie się i kruszenie, czyli przez rozdrobnienie ziaren.

W rzeczywistości występują równocześnie oba procesy; ścierny i wytrzymałościowy, przy czym w większości przeważa jednak mechanizm zużycia wytrzymałościowego. Głównymi przyczynami rozdrabniania ziaren ściernych są naprężenia przekraczające granicę wytrzymałości doraźnej lub zmęczeniowej, powstające w wyniku nacisku (metoda dociskowa) lub uderzenia (metoda kinetyczna).

ł

164