165

15.5

Pakowanie i przechowywanie suchego surowca

Wszystkie wymienione rodzaje opakowań mogą być użyte jako tymczasowe, tj. na krótki okres przechowywania lub do transportu albo jako stałe do dłuższego magazynowania. W ostatnim przypadku zwykle używa się opakowań standardowych przystosowanych do jednakowej i stałej wagi netto surowca, np. opakowania 10, 20, 50 i 100 kg.

.4. Ze względu na to, że surowce zielarskie są przeważnie wyjątkowo objętościowe, stosuje się prasowanie ich i belowanie, o ile pozwalają na to rodzaj i stan surowca. Nie można prasować surowców sypkich, jak np. zarodników widłaka, owoców róży i głogu i in., oraz surowców przesuszonych i łatwo się kruszących.

5.    Opakowany surowiec powinien być natychmiast etykietowany lub znakowany. Na etykiecie należy podawać nazwę dokładną surowca, datę jego produkcji, adres producenta oraz wagę brutto, netto i tarę.

6.    Opakowane surowce należy przechowywać w pomieszczeniach su-, ehych, zaciemnionych, przewiewnych, chłodnych, o możliwie jednostajnej temperaturze. Magazyn taki powinien być dostatecznie szczelny, aby mógł izolować składowane w nim surowce od wilgotności zewnętrznego powietrza (niepogoda); jednak musi mieć zapewnione regulowane przewietrzanie. Poza tym magazyn powinien być bezwzględnie oddzielony od pomieszczeń, w których są przechowywane materiały wydzielające jakiekolwiek zapachy. Nie można przechowywać surowców zielarskich nad żadnym budynkiem inwentarskim (obora,, stajnia, chlewnia) ani też w pobliżu gnojowni, kuchni, magazynu materiałów pędnych, nawozów sztucznych itp.

7.    W magazynie należy poszczególne grupy surowców składować oddzielnie.

Przede wszystkim trzeba wydzielić osobne pomieszczenie dla surowców trujących i silnie działających, które powinnjr być zawsze zamknięte na klucz ze względów zrozumiałych.

Następnie wydzielamy miejsce na zasieki dla surowców, które mogą być przechowywane w opakowaniu przewiewnym, a nawet; stertowane luzem, np. kora kruszyny czy dębu. Surowce aromatyczne powiny być składowane każdy oddzielnie i tak izolowane, aby nie mogły oddziaływać * swoim zapachem na inne. Najlepszą zasadą jest, aby każdy surowiec był oddzielony od drugiego choćby na szerokość przejścia.

Resztę surowców nie należących do działu trujących lub aromatycznych, można grupować wspólnie w tzw. dziale surowców obojętnych, np. ziele skrzypu, liście mącznicy, korzeń łopianu itd.