167

Wartości współczynników K_x, K₂ odnoszą się do elektrody roboczej wykonanej z miedzi przy użyciu nafty jako dielektryka.

Metal usuwany z krateru zastyga w cieczy dielektrycznej w postaci kulistych granulek o średnicy 0,005+0,01 mm. Czas trwania pojedynczych wyładowań wynosi: ^=10 +10 s. Produkty erozji, wśród których przeważają cząstki stopionego metalu potwierdzają, że główną rolę w procesie erozji wyładowania elektrycznego odgrywają procesy cieplne i powodowane przez nie topienie metalu anody. y Najważniejszym kryterium klasyfikacji obróbki elektroerozyjnej jest sposób wytwarzania impulsów prądowych prowadzących do wyładowań oraz sposób i przebieg wyładowań.

Rys. 8.2. Charakterystyczne wymiary krateru

8.1.1.1. Obróbka elektroiskrowa

Obróbka elektroiskrowa charakteryzuje się tym, że czasy wyładowań t_w w stosunku do całego cyklu jednego impulsu t_c są bardzo krótkie (ryŁ_0)*-Analizując przebieg erozji elektrod wykonanych z tego samego materiału można stwierdzić, że ubytki ich materiału są różne i zależne od czasu wyładowania t_w. Dla krótkich czasów wyładowań dominująca jest erozja anody, dlatego część obrabiana powinna być podłączona do bieguna, na którym erozja jest dominująca, a elektroda robocza - do bieguna przeciwnego. A zatem w obróbce elektroiskrowej część obrabiana będzie anodą (+), a elektroda (narzędzie) katodą (-). Każde wyładowanie przebiega w innym miejscu elektrod: tam gdzie elementy powierzchni elektrod są najmniej oddalone od siebie. Stopniowy ubytek materiału elektrody (części obrabianej) powoduje, że po pewnym czasie grubość szczeliny ulega zwiększeniu i dla kontynuacji procesu erozji niezbędne jest zbliżenie elektrody roboczej do powierzchni obrabianej części. Żądaną wydajność erozji elektrycznej można osiągnąć, stosując odpowiednią częstość wyładowań oraz odpowiednią wartość energii pojedynczego impulsu. Zwiększenie energii i czasu pojedynczego wyładowania powoduje zwiększenie wymiarów krateru erozyjnego a co za tym idzie -objętości usuwanego materiału. Zwiększenie energii pojedynczego impulsu ma jednak wpływ na zwiększenie wysokości nierówności powierzchni obrobionej, a także na wzrost grubości warstwy zmienionej o niepożądanych własnościach (rys. 8.4).