172 3

10.3. Obliczanie krzywej grodziowej

Krzywa grodziowa służy do planowania rozmieszczenia grodzi wodoszczelnych. Istnieje kilka metod służących do wyznaczania krzywej grodziowej. Najbardziej znaną i często stosowaną jest metoda Schirokauera. Metoda ta odznacza się dużą dokładnością i przejrzystością obliczeń.

W celu uproszczenia obliczeń punktów krzywej grodziowej Schirokaucr zaleca następujący sposób prowadzenia wodnic awaryjnych:

— na skali Bonjcana, na pionach odłożyć od stycznej do linii granicznej odcinki */₃ h, ²/_s h i h.

h - 1,6 • H - 1,5 • T    (10.33)

gdzie:

H — wysokość boczna statku,

T — zanurzenie do wodnicy podziałowej.

Na podstawie skali Bonjeana oblicza się objętość podwodzia statku zanurzonego do wodnicy podziałowej V₀ oraz położenie środka wyporu X_ro. Następnie te same wielkości V_m i X_Fm określa się dla obranej wodnicy awaryjnej. Po określeniu tych wartości można rozwiązać równanie:

K • X_Fm = K₀ * X_F0 + o • X

gdzie:

v — pływalność zapasowa,

* - K - K

X - odcięta środka pływalności zapasowej

X » ^K« ' ^X» ~ ^V° ' ^Xn    (10.34)

V

Następną wielkością, którą należy określić to taka długość zatopionego przedziału, która spowoduje wzrost wyporności o v. Stosunkowo łatwo określić tę wielkość dla środkowej części kadłuba (wstawki cylindrycznej), ponieważ długość ta rozkłada się symetrycznie w stosunku do określonej odciętej X. W dziobowej i rufowej części kadłuba sprawa ta jest bardziej skomplikowana i stosowanych jest szereg metod analityczno-graficznych rozwiązujących ten problem, ważny dla konstruktorów. Obliczone długości zatapialnc naniesione na wykres tworzą tzw. krzywą grodziową. Dodatkowo na tym wykresie naniesiony jest również wykres dopuszczalnej długości przedziałów, które spełnią wymagania statecznościowe statku po awarii (rys. 110).

172