Analiza programów publicy»tyc/nvch
, ... programu sygnalizuje trend, jaki wyzna
Z drugiej strony tynd eony wydar/.enK,m politycznym j Za.
autorzy: program miał ^ P0' , , drapieżny' sposob. Analiza w**
DCWne opisywać je w rówtue » - t0 potwierdzać - chodzi tu o do-
Teraz Mv' * 1* 2005-2007 wyi ) ^ Posób prowadzenia rozmWvv
uicv.cjcvcn spmw, uimu! jcir>. lusuv_/.v piuuiemy związane ze służbami specjalnymi, realizowano również tematy o charakterze infohi nment'u, jak np. seks w polityce (ranking najseksowniejszych polityków)
» X* . _ . . • I .. . 1 J _ _ ._______ _ ________I J ł_______£ ' • _ .1 . . T
nment' u,
bór gości, poruszaną te^P'dzjgmikąrze starał. s,e —
Przez dwa lata trwania „W
Mimo to jednak dostrzega się prawidłowość, że wszystkie tematy, nawći te o charakterze rozrywkowym, miały bliższy lub dalszy związek z polity. ką. Cechą szczególną, która odróżniała Teraz My! od innych programów, było częste inicjowanie dodatkowego, trzeciego tematu - ale był on prezentowany tylko za pośrednictwem materiału reporterskiego, charakteryzującego się lekką, felietonową formą (por. opisywany w rozdziale 1Y „poranny rozruch Andrzeja Leppera"). Ów temat mógł być związany z którymś z dwóch podstawowych.
Dobór gości był uzależniony od podejmowanego tematu - rzadko zdarzało się, że w programie prezentowano sylwetkę jakiejś postaci (tak, jak to zrobił Tomasz Lis 22 II 2007 r., zapraszając do swego programu Władysława Bartoszewskiego). Ponieważ program trwał około 40 minut i był przy tym podzielony na dwie części, umożliwiało to zmianę tematu i rozmówców. Najczęściej tak właśnie organizowano dyskusję: w dwóch
50 A. M o r o z o w s k i, T. S e k i e 1 s k i, op. cit, s. 126.
172