136 3

I

Analiza programów publicystycznych

T

_u,_v to- granatowa, pomarańczowa i /ona.

"^y WyS studia bardzo przypom.na program mformaey_jny_ pokazywana jest tylko część pomieszczenia, w którym znajduje*** ortóreguIamvm kształcie. Blat stołu jest przeszklony, o tru_dny^l uchwycenia kolorze (obsemujemy tu swoistą składową szarości, _biJ błękitu i dowolnych innych barw, które blat zwyczajni,t odbija). _W' za rozmówcami widać białą przegrodę, błękitną przeszkloną _kol ‘ a między nimi dalsze części studia telewizyjnego typu open s_pace, £ stale są włączone liczne ekrany telewizyjne i krząta,ą się pracownicy _te]e wizji. Gwoli ścisłości, program ten nie miał wtedy swojego studia; wanv był z wydzielonej części tej przestrzeni. To tłumaczy brak U, programu i kojarzących się z nim elementów dekoracyjnych. Są one zasępione surogatem w postaci elementu paska infoi macyjnego albografj}^ komputerową, która sygnalizuje materiały z off-u.

Sposób prezentacji materiałów dziennikarskich - abstrahując od ich formy - może być dwojaki: są zapowiadane przez dziennikarza i służą wprowadzeniu lub uzupełnieniu dyskusji, czy też są pokazywane jedynie w postaci obrazów podczas rozmowy z gośćmi - po prawej stronie przedzielonego ekranu lub w pełnym kadrze. W tym drugim przypadku ścieżka dźwiękowa materiału jest oczywiście w znacznym stopniu wyciszona i są to przebitki, a nie typowe materiały dziennikarskie (np. podczas rozmowy z Adamem Darskim, liderem blackmetalowego zespołu Behemoth, pokazywano fragmenty koncertu).

Dziennikarz i jego goście są na ogół pokazywani en face i z profilu, ale zawsze widać ich tylko od pasa w górę (tułów, ręce i głowę). Niektóre ujęcia pokazują wręcz tylko głowę, szyję i niewielki fragment tułowia-ręce są wtedy zasłonięte przez pasek informacyjny. Taki sposób pokazywania niezwykle utrudnia śledzenie przekazu niewerbalnego. Ciekawym sposobem jest dzielenie ekranu na 2 lub 3 części - można wtedy symultanicznie obserwować znajdujących się w studio ludzi.

Przekaz chromatyczny programu jest uproszczony. Abstrahując od ?arw pomarańczowej i żółtej, pojawiającej się incydentalnie w sygnał orogramu, dominują przede wszystkim barwy biała i niebieska. Ta ostat-ua - nadmiernie eksploatowana w przekazach medialnych - oznacza n.in. spokój, zorganizowanie i uporządkowanie. Tu odnosi się do rzete iej i obiektywnej informacji. Biel symbolizuje czystość, odświeżenia akże perfekcję i prawdę.

136