j. Sławonię. W Chorwacji tron pr7.VDaHl i.
% Władysława powtórzył jego Pio,rowi- W 1097
piotra na granicy Sławonii i Chorwaci! f_. Pokona! króla
li1)
istględu na ponowny najazd kumańS*'! Croa,''«)."łS] Jg» zwycięstwa. Kiedy ponownie wyrusrwS £ l**" Wykor*-vs,»‘:
;ic twierdzi, uciec się do środków dvnl„m, “«• ,ni»ł. jak
w Biogradzie nadmorskim na króla chorwackiej ‘ ' S,<:
Treść umowy Kolomana z Chorwatami przyucza niewielki icks. średniowieczny, we współczesnej historiograf,, zwany Qua,,ltr £k ,e„ dołączony był do pochodzącego z la, HS7 gg trogirskiego rękopisu kromki lomasza Archidiakona llislnna Salon,lana zaś tytuł jego brzmiał: Qual,lcr cl cum quo pacto rfrrfrnml ,f Chroulcs r„,i geric. Autor dokumentu twierdzi, że w 1102 r. dwunastu szlachciców reprezentujących dwanaście rodów chorwackich zawarło z Kolomancm porozumienie, na mocy którego szlachcice ci zachowują wszystkie swe posiadłości, żaden z dwunastu rodów nie będzie płacił królowi żadnych podatków, zaś w przypadku wojny obronnej każdy z nich wyśle królowi na własny koszt dziesięciu jeźdźców aż do Drawy, a dalej na koszt królewski. Autentyczność dokumentu była od XIX w. przedmiotem sporów. Również i obecnie zdania co do tego są podzielone, wydają się jednak przeważać opinie krytyczne. Zwraca się uwagę na to, iż warunki umowy nie odpowiadają rzeczywistości społecznej XII w., lecz XIV w. i najprawdopodobniej wówczas też wymyślono tę umowę, aby dowieść dawności szlachectwa nowej drobnej szlachty chorwackiej, która wtedy właśnie, dzięki polityce królewskiej, wkraczała na scenę polityczną i zaczynała tworzyć sobie zaplecze ideologiczne (— untio cnatica).
rvnwivW4| bię i cytował gu ». p. . \r-
Croaliac (1666), istniała też poświęcona mu rozprawa t(’zovicia, która została zagubiona, ale znal ją jt-sz< y' ' tn
historiograf H.A. Krćclić. Na przełomie XVIU/X1\ w. facia coaual
stanowią część szkolnej wiedzy historycznej. epcrtuaru chor-
Dokument ten znalazł się wówczas w * ,n'"ul , - p<7żrre-. pod-Uackiej ideologii szlacheckiej, której najp11'1" I