189 2

ROZDZIAŁ XIV

Florystyka komunii na

t/    «/    fj

Tradycyjnie w maju dzieci przystępują do Pierwszej Komunii Świętej. Rodzice i dzieci szczególną uwagę przywiązują do wyglądu, tj. stroju i ozdób kwiatowych. Chłopcom czasami przypina się do klapy marynarki niewielkie bukieciki z drobnych (na ogół) białych kwiatków i zieleni (czasami z dodatkiem delikatnej kokardki). Ale z dziewczynkami to już zupełnie inna sprawa... Najważniejszy jest wianuszek komunijny (symbol życia) „dyżurna” ozdoba głowy dziewczynki - bez początku i końca, z rytmicznym powtarzaniem elementów. Coraz częściej - niestety żywe, delikatne „komunijne” kwiatki wypierane są przez gotowe (niebrzydkie zresztą!) wianuszki z białego materiału. Dzieje się tak zapewne dlatego, że dziewczynki noszą swoje wianuszki jeszcze przez tzw. biały tydzień, a tego żywe kwiaty mogą nie przetrwać. Chociaż względy praktyczne przemawiają zdecydowanie za kwiatami sztucznymi, to jest grupa odbiorców, którzy wybiorą kwiaty świeże. Można też w połowie białego tygodnia zrobić drugi żywy wianuszek lub wymienić część kwiatów - wklejając świeże (zimnym klejem), oczywiście pod warunkiem, że zielone dodatki przetrwają w dobrej kondycji. Dlatego dobrze dobrany materiał roślinny jest tu gwarancją trwałości.

Wianuszki komunijne

Na wianuszek komunijny najczęściej wybiera się drobne białe kwiatki: pojedyncze chryzantemy gałązkowe (pączki też) - pełne lub z żółtym środkiem (także zielone), miniaturowe goździki i róże, sza-firki, frezje, jaskry, stokrotki, fiołki afrykańskie, lewkonie, przewiercień (Bupleurum), konwalię, gipsówkę, kalinę, śniedek arabski, buwardię, azalię, alstremerię, marunę (Toncetum parthenium), hiacynty. Z zieleni ciętej poleca się: szparaga pierzastego, sierpowatego, modrzewiowego (uwaga na kłujące „igły” - zwłaszcza, jeśli wianek ma być na odsłoniętym czole), ulistnione pędy mirtu, drobnolistny ruszczyk (Ruscus), podzielone na mniejsze kawałki liście paproci szwedzkiej, drobnolistny eukaliptus i bluszcz, niedźwiedzią trawę, pałkę wąskolistną, barwinek.

Wybierając materiał na wianuszek (oraz jego fason), należy dopasować go do stroju (tak różne bywają przecież komunijne sukienki - od prostej, skromnej aż do niemalże balowej!), fryzury i upodobań małej klientki. A tyle jest możliwości! Przygotowanie wianuszka rozpoczyna się od konstrukcji: z drutu o średnicy 1,5-2 mm (lub 2-3 cieńsze druty skręcone ze sobą) odmierza się odcinek i zagina na końcach w dwie pętelki, przez które później przewlecze się wstążeczkę lub drucik i tak zawiąże z tyłu głowy. Pamiętać należy, aby obwód głowy był mierzony w tym miejscu, gdzie będzie wianek (na czole lub na ciemieniu). Do tej odmierzonej wielkości trzeba dodać ok. 2 cm, gdyż w trakcie dowiązywania elementów światło okręgu zmniejszy się o grubość użytych drucików lub wiązadła. Następnie tę drucianą konstrukcję obwiązuje się taśmą florystyczną, aby dała ona stabilne oparcie dla elementów wianka. Elementami tymi są przygotowane wcześniej pęczki roślin (bukieciki) lub pojedyncze kwiaty, listki i niekiedy drobne owoce, nawinięte na cienkie druciki (najlepiej zielone - ze szpulki) i tak sporządzone, aby został zawsze kilkucentymetrowy odcinek drutu wiążącego pęczek. Tym pozostawionym kawałkiem drutu dowiązuje się pęczek do konstrukcji, potem następny itd. Należy zwrócić uwagę (podkładając

195

ABC Florystyki