obraz4

FORMY KOMUNIKACJI RYTUALNA W CODZIENNYM

ŻYCIU ŚWIECKIM

W niniejszym rozdziale skupimy się na aspektach rytualnych codziennej, pospolitej, świeckiej aktywności. Pewna część problematyki komunikacji medialnej, o której mowa była w rozdziałach 8. i 9., również dotyczyła tego, co pospolite i codzienne. Tutaj skupimy się głównie na zachowaniach bezpośrednich typu face-to-face.

Pierwszy i najdłuższy paragraf rozdziału poświęcony jest dziełu Goff-mana oraz innym badaczom, którzy poddawali analizie rytualne elementy interakcji społecznej. Dzieło to wymaga obszernego omówienia, ponieważ dostarcza modelu, na którym opiera się tak wiele innych koncepcji rytuału. Drugi paragraf dotyczy zagadnienia stylu. Choć styl jest niewątpliwie częścią rytuału społecznego, stanowi to również temat odrębny ze względu na związek z modą i przemysłem kultury popularnej. Styl uważa się także za ważny temat badań komunikacji ze względu na jego funkcję wskazywania przynależności w kategoriach społecznych, takich jak klasa, rasa, płeć społeczna, orientacja seksualna, subkultura, grupa interesu, jak również ze względu na sposób spędzania wolnego czasu. Paragraf ostatni dotyczy rytuałów życia organizacyjnego i zawodowego.

11.1 RYTUAŁY INTERPERSONALNE I MIKROSPOŁECZNE

(Jdy dwóch rowerzystów wpada na siebie w parku, by sięgnąć do przykładu Webera (1922/2002, s. 19 i n.), ma wówczas miejsce zachowanie proste. Przypuszczalnie można by to trafnie wyjaśnić poprzez porównanie do przyezynowości o charakterze fizycznym. Gdy podnoszą

L