190,1

Rvs.4.49. Kształty pierścieni ciągowych do wyciągania

, TtOt ZNK"TWO

gdzie:

A_ni i A„ pole powierzchni przekroju ścianki wy tłoczki przed i po wyciąganiu.

Dopuszczalne odkształcenia    dla danego materiału należy

jtnowae z tablicy 4.24 - ich przekroczenie podobnie jak przy wcześniej omówionych operacjach ciągnienia wymusza konieczność zastosowania międzyopcracyjnego wyżarzania rekrystalizacyjnego.

Po n-tej operacji wyciągania stosunek pola powierzchni przekroju vątłoczki gotowej A„ do wyjściowej A„ można wyrazić następująco:

A„	1 _>	* . <	^Aa
> O	1 > 1 o |	I <	An-i

(4.60)

byfy nie mniejsze od eksperymentalnie ustalonych wartości podanych w tablicy 4.30.

Przyjmując, że dla jednej operacji wyciągania średnie odkształcenie wynosi c* otrzy muje się:

h—*-----1

Ail

A₀

czyli liczbę operacji wyciągania można określić z zależności:

Ig A o - Ig A „

|

lub zakładając niezmienność średniej i uwzględniając wzór 4.23:

_{n =} *^go ~^!gg» ₌ ^Su -^gn

średnicy

(4.61)

(4.62)

wy tłoczki

(4.63)

Ig

1-e,

Ig-

m_c

W tablicy 4.30 podano również względne ubytki przekroju e dla pierwszej i dalszych operacji wyciągania naczyń z typowych materiałów -obliczanych zgodnie z wzorem 4.22 lub 4.23:

Mając określoną liczbę operacji wyciągania, należy wyznaczyć średnią średnicę wy tłoczki, jaką otrzymamy w operacjach wytłaczania • przetłaczania. W celu swobodnego wprowadzania stempla w wytłoczkę Nakładamy, że w każdej operacji wyciągania nastąpi zmniejszenie średnicy wewnętrznej o 0,2-K),5 mm, czyli: