page0051

- 49 -

śniach . trześniach; zabiegł do lasu, a tam znów nęciły go poziomki i czernice. Cały dzień przerozkoszował na wsi, a gdy wieczorem wracał z rodzicami do nnasta, spytał go ojciec: Nieprawdaż Henry czku, że i lato ma swoje przyjemności^r

— Chciałbym żeby się nigdy ni skończyło!— odpowiedział Henryś; i musiał zapisać swoje życzenie.

Nakoniec zbliżyła się jesień. Cała rodź, na wyjechała na wieś; już niebyło tak gorąco ^ak w lecie; powietrze łagodne, i niebo czyste, bardziej uprzyjemniały przechadzkę. Widok pól odmienił się, i miasto kłosów zbożowych stały kopy na polu, które zwożono do stodół; wszędy ruch wielki, i śpiewy pracujących kmiotków. Gdzie było spóirzyć, wszędy owoc dojrzały; na drzewach śliwki, jabłka i gruszki; na grzędach melony i arbuzy , a w ulach pszczelnych pełno miodu. Henryś chciałby się był na sto części rozerwać, żeby wszystkiego choć po trosze użyć. Uży wał też niemało; czy to otrząsano owocowe drzewa, czy podbierano pszczoły, czy zwożono zboże, wszędy był Henryś. Nakcniec ojciec wziął go z sobą na polowanie, widział jak psy goniły zająca, jak się porywał^

5