54
stąd udać się do Warszawy. Delegacja ta podczas bytności w Poznaniu udała się wpierw do bawiącego tam właśnie Naczelnika Państwa, Józefa Piłsudskiego, który po wysłuchaniu żalów delegacji złotowskiej przyrzekł polecić Rządowi podjęcie energicznych starań celem wymiany tego polskiego szmatu ziemi na inne okolice mniej polskie.
Następnie delegacja udała się do Warszawy, Delegacja została przyjętą w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie odbyła się konferencja w obecności ministra Skrzyńskiego oraz Naczelnika oddziału polsko-niemieckiego, p. Kajetana Dzierży -kraj - Morawskiego. Pan Minister po wysłuchaniu wywodów poszczególnych delegatów przyrzekł poczynić kroki, ażeby pozyskać Złotów dla Polski. Mianowicie przyrzekł Pan Minister, że poleci Komisarzowi polskiemu przy Międzynarodowej Komisji .Granicznej, aby tenże wypracował projekt, wcielający Złotów do Polski, a przy pertraktacjach granicznych z Niemcami działał w tym kierunku, ażeby Złotów wraz z bliższą okolicą przypadł w udziale Polsce w zamian za inne terytorja przyznane Polsce, a mniej polskie.
Oprócz audjencji w Ministerstwie Spraw Zagranicznych udzielono delegacji złotowskiej audjencji również w Kancelarji Cywilnej Naczelnika Państwa, u Pana Prezesa Rady Ministrów i Ministra Spraw Zagranicznych, Ignacego Paderewskiego na zamku warszawskim, i w Głownem Dowództwie Wojsk Polskich. Tak samo jak w Ministerstwie Spraw Zagranicznych przyrzekano i tu solennie dołożyć wszelkich starań, ażeby nie pozostawiono braci złotowskiej przy Niemcach.
Zaznaczyć trzeba, że ludność polska powiatu złotowskiego nigdy nie myślała o gwałtownem oderwaniu tego powiatu od Prus, tylko o pokojowem, dobrowolnem załatwieniu tej sprawy drogą zamiany na inne tereny.
Zbiorowy protest przeciw hańbiącemu traktatowi wszystkich gmin polskich w Złotowskiem, złożony pod koniec 1919 Rządowi Polskiemu w Warszawie, był jednym jeszcze objawem więcej niezłomnej a pogwałconej woli ludności.
W międzyczasie rozpoczęła pracować t. zw. Międzysojusznicza Komisja Graniczna, powołana przez Radę Ambasadorów na podstawie art. 87 (ust. 4) traktatu pokojowego (dział 8 tegoż