page0059

49

przednikf swego ; męczennika Stanisława, pragnąc doprowadzić do skutku jego kanonizacje. Wszyscy ks.ążęta, ,akkolwiek niechętni duchowieństwu, oświadczyli chęć poparcia starań biskupa w tej¹ mierze, a w tern jeszcze jedna okoliczność zapaliła skłonną do religijnych uniesien wyobraźnię ówczesnych ludzi. Niejaki Falisław, rycerz niedawno powstały z ciężkiej słabości, przyszedł do Prandoty zapewniając, że mu się pokazał zmarły jego na Krakowskiem biskupstwie poprzednik, Wisław; że go widział wyraźnie zwlekającego swe biskupie szaty, za to,jak m iwik, że nie starał się za życia o kanonizację męczennika Stanisława ze Szczepanowa. „Idź ty (miał rz.ec do Falisław a) i powiedz o tem Prandocie.“

Zatem w r. 1250 Prandota pisał do papieża Innocentego I ^r w tej mierze imieniem książąt i całego narodu. Papież wysłuchawszy posłów, dał zlecenie spisania processu kanonizacji, Pełce arcybiskupowi Gnieźnieńskiemu, Tomaszowi biskupowi Wrocławskiemu i opatowi księży Cystersów na Seląsku. Przybyli zaczęli troskliwie badać świadczących o cudach świadków, a mianowicie Gedkę stuletniego starca, który znał ludzi spólczesnych Stanisławowi Następnie kcm-misarze owi złożyli raporta stolicy apostolskiej,

4