20101108494

3

3

1. Cel Instrukcji

Instrukcja ma na celu przybliżanie podstawowych wiadomości o technice świetlnej a w szczególności fotometrii oraz zapoznanie wykonujących ćwiczenie z metodą badać parametrów elektrycznych i strumienia świetlnego świetlówek za pomocą fotometru walcowego.

2. Wprowadzenie teoretyczna

Technika świetlna jest dziedziną obejmującą oparte na teorii naukowej apoaoby: wytwarzania, formowania rozaylu, mierzenia i stosowania światła, w celu uwidocznienia przedmiotów I ich otoczenia,

Podstawowe działy techniki świetlnej są dość zróżnicowane l w praktyce ulegają dalszemu podziałowi . Można do nich zaliczyć: źródła światła , oprawy oświetleniowe , fotometrię i technikę oświetlania,

W problematyce elektrycznych źródeł światła dominują zagadnienia technologiczno konstrukcyjne . Dotyczą one zarówno wytwarzania samych źródeł jak l osprzętu pomocniczego . Występują również zagadnienia dotyczące eksploatacyjnych cech źródeł światła I prawidłowych warunków ich działania .

W zakres fotometrii wchodzą pomiary światła , na podstawie których określa się wartości podstawowych wielkości i wskaźników charakteryzujących źródła I oprawy oraz efekty związane z ich zastosowaniem.

Technika świetlna należy do dość specyficznych dziedzin . Podstawą tej odrębności jest fakt, że naczelnym kryterium jest sposób reagowania człowieka na światło. Wynika stąd stosowanie specyficznego układu wielkości i jednostek związanych z dziedziną, czyli odrębny język techniki świetlnej. Określenie tych wielkości jest oparte na zmiennej czułości reagowania człowieka na bodźce świetlne.

W celu scharakteryzowania promieniowania monochromatycznego ze względu na jego skuteczność w wywoływaniu wrażeń wzrokowych wprowadzono pojęcie skuteczności świetlnej widmowej względnej promieniowania monochromatycznego.

Skuteczność świetlna widmowa względna promieniowania monochromatycznego o długości fali X jest to stosunek mocy promieniowania o odnlesienlowej długości fali X_m do mocy promieniowania o długości fali X. Przy czym moce tych dwóch promieniować zostały tak dobrane , że w określonych warunkach wywołują równe co do wielkości wrażenia świetlne. Odniesieniowa długość fali X_m jest tak dobrana, że największa wartość stosunku mocy tych dwóch promieniować wynosi 1.

Wyznaczanie skuteczności świetlnej widmowej względnej zostało wyodrębnione dla dwóch granicznych przypadków, charakterystycznych dla dwóch