2012 12 18 26 32

I gpft Tik ^ wokół terenu chronionego konitctn* jftt

10$ ochronnej, zwanej potocznie otuliną. Ta właśni* wt»m*

; ^gfie wszelkie urządzenia związane z adaptacją, a tym aa mym tapow | ^ ^ronionemu zabytkowi nienaruszalność.

Metoda prac projektowych wykorzystuje kolejne etapy, a więc ana I p| stanu istniejącego, dyspozycją przestrzenną, strofowani# krajobtasu i | punktu widzenia organizacji przestrzeńno-prawnej ora* planowanie Z gnądseA na kanwie wyznaczonych stref (tabl. XII rys. I a, b, »')

W obszarze ochronnym urządzenia te wymagają rozwiązań w raki* n właściwego ukierunkowania ruchu poprzez odpowiednie wypoaaftenie isksługą.

Równocześnie konieczne jest stosowanie zasady tsw. bariery psychu-■ jjgfcmej zgodnej z układem strefowym w obszarach poza parkiem fo I giany to być atrakcyjne, urozmaicone urządzenia, takie Jak kąpleliNkn, I (fcedki rekreacji sportowej, a wiąc obiekty, które dawałyby podalawy gituralnej selekcji zróżnicowanych upodobań zwiedzających i tym aa nrm zatrzymywałyby większą liczbę ludzi i stanowiły rodsaj „Iwriery" ja obszaru parku. Ogólną zasadą przy wprowadzeniu urządzeń i usług I * strefie otuliny jest możliwe ich nieeksponowanie, natomiast tkapono* I «anie wszelkich elementów przyrodniczych. Problem ten ma równie* I własną obszerną literaturę.

Odosobnione enklawy chronionych krajobrazów, zabytków przyrody I ftp. znajdują się w niekorzystnej z natury rzeczy sytuacji, stanowiąc od I osobnione drobne powierzchnie w obszarach krajobrazu kulturowego, i Dlatego istnieje znaczne ich zagrożenie i zrozumiałą tendencją ze strony I pilnowania jest łączenie ich w zespoły strefami ochronnymi (ottillnami)

I oraz wiązanie siecią komunikacji w większe całości. Zasady opracowania I projektu takiego terenu oraz konkretny przykład, podane zostały na I końcu przy omówieniu projektów krajobrazowych.

2.4. WYBRANE PROBLEMY KONSEllWATOItSKII ? KRAJOBRAZÓW Z PRZEWAGĄ ELEMENTÓW SZTUCZNYCH (tibl. XIII)

Postępujący szybko rozwój cywilizacji przemysłowej w konsekwencji I przekształceń gospodarczych tworzy nowe formy krajobrazowe, które I ujmują miejsce dawnych krajobrazów. Już cywilizacja rolnicza lwnr/ąc | kulturowy krajobraz uprawny, rozpoczęła proces eliminacji krajobrazu I pierwotnego i naturalnego. Na tak przygotowanym gruncie dla cywtltza I cji przemysłowej nie istniał już problem krajobrazu pierwotnego czy na I turalnego jako"potencjalnych „antagonistów”. Problemem natomiast stal I |ą kulturowy krajobraz uprawowy — z jednej strony niezbędny juko I baza żywieniowa, z drugiej — wymagający miejscami gruntownych.

miejscami częściowych przekształceń, wobec potrzeb cywilizacji przemyli dowej.