193
NV
! §1 rewaloryzacja przez odnawianie lub rekultywacja.
Najpierw winna być rozwinięta szeroka działalność ochronna, po któ-* jej mogą konsekwentnie następować inne formy konserwacji. Prowadzić 11, powinna służba konserwatorska (związana z konserwacją zabytków I jjtyrody i zabytków sztuki), oraz od strony teoretycznej wszelkie pla-I ||i naukowe zajmujące się ochroną przyrody, konserwacją zabytków
I gpz architekturą krajobrazu; jednocześnie konieczne jest kształcenie
II wyższych uczelniach i na studiach podyplomowych w pumie przyrod-1 jiczym i architektonicznym architektów krajobrazu ze specjalnością 1 konserwatorską. Sytuacja obecna wymaga szybkiego działania, gdyż nie-1 bezpieczeństwo zniknięcia zabytków architektury krajobrazu jest zna-11|| większe, niż zniknięcie ich elementów, jakimi są zabytki przyrody I izabytki sztuki.
1 Wy* 1 for* tury* " na-starej
y po-
zwią.
stwo-
Prze-ń nie »czes-•tanie tcześ-:i. Ze Seraju >ędne kraj-lożli-
kraj-
usta-
kraj-
•rzez:
ntów
ania-s ze-
Kompleksowe projektowanie krajobrazu jest zagadnieniem nowym I [ jeszcze nie posiada w pełni wypracowanych metod- Planowe przekształcenia krajobrazu dotyczą trzech głównych działów, związanych z różnymi specjalnościami, a mianowicie:
— uprawy krajobrazu, czyli biologicznego ujęcia jako kształtowania; | natury rzeczy ogranicza się ono do działania na terenach
I o przewadze elementów przyrodniczych, np. krajobraz naturalny, upra-| ffowy itp., lub do elementów przyrodniczych zawartych w krajobrazach o przewadze elementów sztucznych (np. problem wody czy zieleni w strefach zurbanizowanych). Kierunek ten opracowany przez A. Wo-I dziczkę ma na celu „utrzymanie dodatnich wartości składników kraj-I obrazów w krajobrazie kulturowym, poprzez stałe zabiegi biologiczne I i techniczne. Wiąże się z tzw. gospodarczą ochroną przyrody, która poprzez metody gospodarowania, zbliżone do biologicznych — dąży do za-I chowania naturalnych walorów krajobrazu, a zatem utrzymania bogactw świata roślinnego i zwierzęcego w biocenozach leśnych, polowych, łąko-' wych oraz utrzymania sprawności gleb, czystości wód, powietrza i este-tyki krajobrazu” *.
— planowania przestrzennego wraz ze związanymi z nim problemami urbanistycznymi, które stanowi gospodarcze i architektoniczne ujęcie zagadnień związanych z terenem. Zajmuje się głównie, w przeciwieństwie do opisanej „uprawy krajobrazu”, planowaniem t dysponowaniem w terenie różnych funkcji gospodarczych, zatem zagad-
M *G- Ciotek, Zarys ochrony i kształtowania krajobrazu, s. 30.