2012 12 18 28 17

199

199

*

ki >

X

hi

pi* ¹ lub

°86l_P

LV

Kraj.

^a *u [ⁿych fasado

lenie

*®80-

Pad-

alnie

ftcej

sto

icku

ciw-

>czej

iyn-

xzu-

'ego

*uk-

bio-

Jch-

ych

na

ego

oiśći

Romplekaowi* ustawienie zagadnienia racjonalnego, funkcjonalnego j estetycznego kształtowania krajobrazu sieci wodnej wymaga zespołowych opracowań, w których udział, prócz różnych specjalności z zakresu hydrologii, geologii, biologii i wielu innych, winna mieć też architektura, nie tylko reprezentująca specjalność projektowania budowli, ale równie* specjalności planowania przestrzennego i architektury krajobrazu w najogólniejszym rozumieniu tego pojęcia.

Problemy projektowe kształtowania krajobrazu dróg (tabl. XVI, rys. 1—{5, oraz por. rys. 52 c, d, rys. 60 a, b). Sposób prowadzenia dfóg regulowany jest przez szereg wskazań technicznych stosowanych w budownictwie drogowym. Odpowiada on w znacznej mierze wymogom wynikającym z przesłanek architektoniczno-krajobra-tewjrch. Tak więc np. zasada unikania zbyt długich odcinków prostych, przekraczających 1—3 km, dostosowanie przebiegu drogi do ukształtowania terenu, konieczność stosowania dość dużych łuków poziomych i pionowych rzutujących na płynność linii drogi, unikanie i skracanie przejść przez naturalne przeszkody terenowe, wszystko to są wskazania wiążące się w zasadzie harmonijnie z wymogami krajobrazu. Jednak już w tej fazie projektowania konieczne jest zwrócenie uwagi na szereg aspektów tych problemów, mogących jednak powodować kolizje. W szczególności warto tu wymienić negatywne zjawiska krajobrazowe występujące w związku z większymi robotami wykopowymi czy też na-jypowymi. Wykopy, często stosowane dla wyprostowania biegu drogi, 'v przypadku gdy mają znaczną głębokość, powodują jednocześnie niekorzystne zjawiska związane z funkcjonowaniem drogi. Erozja zboczy, a zatem zagrożenie usuwiskami, zalewanie drogi, a także zaleganie śniegu przynosi w efekcie trudności komunikacyjne i niszczenie nawierzchni. Wykopy są więc negatywnym zjawiskiem w krajobrazie. Podobna sytuacja występuje w wypadku nadmiernie rozbudowanych nasypów, zwłaszcza przy poprzecznym przecięciu dolin; są one niekorzystne dla gospodarki rolnej, gdyż tworzą zamknięcia na drodze spływu zimnego powietrza, a także są elementem negatywnym jako forma w krajobrazie. Kolejny problem to mosty i wiadukty, które zawsze winny być skomponowane odpowiednio do charakteru krajobrazu.

W zakresie zagadnień związanych z wyposażeniem dróg zasadniczym problemem staje się ich poprzeczny profil i oprawa zielenią. Zdaniem prof. Ciołka stosowane dotychczas w praktyce nachylenia i formowanie zboczy wykopów i nasypów daje twory wyodrębniające się swą sztywnością z naturalnego podłoża. Ponadto są one trudne w konserwacji i podlegają częstym uszkodzeniom. W miarę technicznych możliwości należy skarpy budowli ziemnych formować łagodnie i płynnie przechodzić nimi w podłoże rodzime, obsadzając je zarazem trwałą roślinnością.

Współczesne wymogi konstrukcyjne dotyczące projektowania dróg, pokrywają się w dużej mierze z wymogami estetycznymi i architekto-