229 3

4.7. REGULACJA TURBIN

nika prędkości 8 przesuwa się do góry. Tłoczki wzmacniacza 7, przesuwając się do góry, otwierają okno dla oleju, który przepływa nad tłok serwomotoru 4, powodując przymknięcie zaworów 5 i 6. Przy zmianie strumienia pary pobieranej z upustu, np. zmniejszeniu strumienia pary, regulator oddziałuje na każdy z zaworów regulacyjnych w przeciwnym kierunku, tzn. do części wysokoprężnej zmniejsza, a do części niskoprężnej (za upustem) zwiększa dopływ pary. Moc turbiny pozostaje wówczas bez zmian. Wzrost ciśnienia w upuście (rys. 4.28) powoduje, że mieszek 1 przesunie rurkę strumieniową 2 regulatora ciśnienia w lewo i olej przechodzi pod tłok serwomotoru 3, powodując otwieranie zaworu 6 i przymykanie zaworu 5.

Wadą przedstawionego sposobu regulacji ciśnienia w upuście jest to, że pozostały strumień pary za upustem jest dławiony zaworem regulacyjnym, co powoduje obniżenie sprawności turbiny. Taki sposób może być zalecany, jeżeli udział strumienia pary upustowej jest duży, natomiast przy małych udziałach tego strumienia ekonomiczniej jest stosować turbinę bez upustów regulowanych, a odbiory pary zasilać parą z upustów nieregulowanych o wyższym ciśnieniu, które można redukować zaworem niezależnym od układu regulacji prędkości obrotowej.

4.7.3.6. Regulacja turbin przeciwprężnych

Turbiny przeciwprężne mogą pracować według cieplnego lub elektrycznego (bardzo rzadko) harmonogramu obciążeń. Przy pracy według elektrycznego harmonogramu obciążeń regulator prędkości oddziałuje na dopływ pary do turbiny, a żądaną wartość ciśnienia pary za turbiną utrzymują inne urządzenia, np. stacje redukcyjno-schładzaj ące.

Przy pracy turbiny według harmonogramu cieplnego prędkość obrotowa jest utrzymywana przez generator włączony do sieci elektrycznej, której często-

229