230,231

230

Teorie literatury XX H

Omówienia

M.R. Mayenowa,poetycki, [w:] idem. Poetyka teoretyczna. Zagadnienia języka,

1974-

M.R. Mayenowa, Wstęp, [w:] Praska szkoła strukturalna wiatach 1926-194S. Wybór

lów, red. M.R. Mayenowa, tłum., komentarz W. Górny, tłum. przejrzał i opim I Ittffl ski, Warszawa 1966.

J. Sławiński,Jan Mukarovsky: program estetyki strukturalnej, [w:] J. Mukarovskv, i struktur. Wybór szkiców, wybór, red., wstęp J. Sławiński, Warszawa 1970.

L.    Sziklay, Szkoła praska, tłum. A. Sikorska, [w:] Literatura i jej interpretacje, red I

S. Żółkiewski, Warszawa 1987.

Poetyki strukturalne w latach 60.-70.

R. Barthes, Krytyka i prawda, tłum. W. Błońska, [w:] Współczesna teoria badań litent^M granicą. Antologia, oprać. H. Markiewicz, t. 2: Strukturałno-semiotyczne badan 1,1 Literaturoznawstwo porównawcze. W kręgu psychologii głębi i mitologii, Kraków M)dH

G. Genette, Palimpsesty, tłum. A. Milecki, [w:] Współczesna teoria badań literackich

Antologia, oprać. H. Markiewicz, t. 4, cz. 2: Literatura jako produkcja i ideologia /łfl turalizm. Badania intertekstualne. Problemy syntezy historycznoliterackiej, Kraków

G. Genette, Struitura/izm a krytyka literacka, tłum. W. Błońska, „Pamiętnik I z. 3.

M.    Riffaterre, Kontekst stylistyczny, tłum. I. Sieradzki, „Pamiętnik Literacki" 1971, /. |l

M. Riffaterre, Kryteria analizy stylu, tłum. I. Sieradzki, [w:] Studia z teorii literatury drm

przekładów „Pamiętnika Literackiego”. 1, red. M. Głowiński, H. Markiewicz, W

'977-

M. Riffaterre, Podejścieformalne w badaniach historycznoliterackich, tłum. A. Milecki, | W|H czesna teoria badań literackich za granicą. Antologia, oprać. H. Markiewicz, t. 4, cz. ratura jako produkcja i ideologia. Poststrukturalizm. Badania intertekstualne. Prob/łńM zy historycznoliterackiej, Kraków 1996.

T. Todorov, Poetyka, tłum. S. Cichowicz, Warszawa 1984.

Anna KmMf

VIII. Semiotyka

Trzy rzeczy są ze sobą sprzężone: treść znaku, znak i to, co realnie istnieje.

Sekstus Empiryk¹

Semiozajest to działanie lub proces, który zakłada -współpracę trzech instancji- znaku, jego przedmiotu i jego interpretanta.

Charles Sanders Peirce¹

Można więc sobie wyobrazić naukę badającą życie znaku w obrębie życia społecznego; stanowiłaby ona częśćpsychologii społecznej, a co za tym idzie, psychologii ogólnej, i nazwalibyśmy ją semiologia. Nauczyłaby nas ona, na czym polegają znaki i jakie prawa nimi rządzą.

Fcrdinand dc Saussurc'