Ten sam wynik mogłem uzyskać szybciej, rozpatrując wypadkową siłę działającą na cały układ żyrandol-Iinka.
Odpowiedź: Siła, jaką działa sufit na linkę (Fs), jest przeciwna do siły grawitacji działającej na żyrandol: Fs --- —Fg. Długość siły Fs wynosi:
\FS\ = |F,| = mg = (7.4 kg)(tO m/s2) = 74 N
Czytelnika zachęcam do przeprowadzenia podobnego wnioskowania w następujących przypadkach:
a) gdy nieważka linka jest bardzo rozciągliwa, nie stawiająca oporu,
b) gdy linka jest nierozciągliwa, ale ma masę viL = 20 dag.
Dodatek matematyczny
Poniżej przypominamy podstawowe własności operacji wykonywanych na wektorach. Symbole c oraz d. oznaczają liczby. Aby lepiej przyswoić sobie każdą równość. Czytelnik powinien zilustrować ją geometrycznie.
A - A = 0 cA + dA — (c -i- d)A c(A + B) = cA + cB A + B — B + A
Odważnik o masie 2 kg trzymamy na wysokości 20 m, a jabłko o masie 0.5 kg na wysokości 5 m nad podłogą. Oblicz czas swobodnego spadku tych ciał w stałym, jednorodnym polu grawitacyjnym o natężeniu g ~~ 10 N/kg.
Aby określić czas spadania wymienionych ciał, muszę zastanowić się nad tym, jak wygląda ich ruch w polu grawitacyjnym. Na ciało o masie m, umieszczone w polu grawitacyjnym o natężeniu g działa siła F ~ mg. Wektor g ma oczywiście długość równą g, a zwrócony jest ku podłodze. Zgodnie z drugą zasadą dynamiki przyśpieszenie ciała (a) związane jest następująco z jego masą oraz działającą na ciało siłą:
•* r4‘ ’*• j—i ♦
ma~F
Skoro F — mg, to po podstawieniu tej konkretnej postaci siły otrzymuję:
"'■md = mg. *
16