Dekoracje z roślin doniczkowych pędów nadziemnych). Storczyki te można podzielić na części, pozostawiając w każdej z nich po 2-3 pseudobulwy. Ze względu na kruche korzenie i trudność w gojeniu się ran nie zaleca się zbyt częstego podziału storczyków, tym bardziej, że rosną one dobrze w dużych kępach. Część roślin doniczkowych rozmnaża się wegetatywnie przez kłącza bezlistne pędy, które można odciąć nożem. Przesypanie ran zmielonym węglem drzewnym zapobiega infekcjom. Podziału kłączy należy dokonywać w ten sposób, aby przy każdej części pozostała przynajmniej jedna rozeta liści lub dobrze ukształtowany pąk. Po zaschnięciu rany fragment kłącza sadzi się do płytkiego, szerokiego pojemnika, który wypełniony jest średnio żyznym podłożem z piasku i torfu. Można tak mnożyć sansewierię i cantedeskię. Rośliny cebulowe można rozmnażać przez oddzielanie cebul przybyszowych (dojrzałe cebule przybyszowe dają się łatwo oderwać od piętki cebuli matecznej). Zabieg wykonuje się w okresie spoczynku rośliny. Cebulę umieszcza się w świeżym, żyznym podłożu. W ten sposób rozmnaża się amarylis. zwartnicę. krasnokwiat Katarzyny i cebulicę. Jest też grupa roślin (przeważnie osiągających duże rozmiary), które mają skłonność do ogołacania liści od dołu, ulistnienie pozostaje jedynie na wierzchołkach. Aby je odmłodzić, stosuje się odkłady powietrzne. Na bezlistnym odcinku dookoła łodygi wycina się cienki pasek kory, aby zatrzymać nad uszkodzoną korą substancje sprzyjające powstawaniu korzeni. Miejsce to okłada się wilgotnym torfem i okrywa folią. Po około pół roku (lub dłużej), przy regularnym nawilżaniu, można uzyskać w tym miejscu nowe korzenie. Ukorzeniony wierzchołek odcina się tuż pod korzeniami i umieszcza w doniczce z podłożem. Część rośliny, pozostała po odcięciu odkładu, wytworzy z pąków śpiących nowe rozgałęzienia.
Rozmnażanie wegetatywne z fragmentów roślin jest gwarancją uzyskania takiego samego materiału jak roślina mateczna.
Rośliny doniczkowe są znacznie wrażliwsze na choroby niż rosnące w gruncie. Zdarza się zaobserwować na nich takie zmiany, jak plamy, zasychanie poszczególnych części, różnorodne deformacje, naloty, pajęczynki. Rośliny ulegają chorobom wirusowym, bakteryjnym i grzybowym, nękane są także przez liczne szkodniki. Czynniki chorobotwórcze atakują często korzenie roślin i przez wiązki przewodzące rozprzestrzeniają się po całej roślinie. Ochrona roślin polega na właściwym wykonywaniu zabiegów pielęgnacyjnych (głównie podlewaniu), używaniu do przesadzania podłoża wolnego od patogenów, a w przypadku stwierdzenia jakiejkolwiek infekcji - szybkiej reakcji. Do chorób fizjologicznych zalicza się zasychanie końców liści spowodowane niską wilgotnością powietrza, która przeważnie panuje w przegrzanych pomieszczeniach. Zaleca się ustawianie roślin na podstawkach z mokrymi kamieniami lub nawilżanie powietrza. Chorobą fizjologiczną jest też zalanie korzeni na skutek nadmiernego podlewania. Korzenie gniją i roślina traci naturalną barwę, połysk, następnie więdnie, brązowieje i zamiera. Aby temu przeciwdziałać, należy stosować drenaż, nie zostawiać wody na podstawce, stosować ograniczone podlewanie, a w przypadku stwierdzenia takich objawów najlepiej przesadzić roślinę do nowego podłoża i podlać ją fungicydami polecanymi do zwalczania zgorzeli zgnilakowej. Powodują ją grzyby szczególnie intensywnie rozwijające się w okresie jesieni przy stosunkowo niskiej temperaturze i dużej wilgotności podłoża. Zaleca się takie postępowanie, jak w przypadku zalania korzeni oraz stasowanie jednego z fungicydów: Bravo, Gwarant. Previcur, Ripost, lub innych biopreparatów: Biosept lub Bioczos BR. Objawem fytoftorozy jest brunatna nekroza przy podstawie pędu. Rośliny źle rosną, liście są matowe, a u gatunków, które tworzą rozetę liściową, można ją łatwo oddzielić od korzeni. Po stwierdzeniu objawów tej choroby grzybowej podlewa się rośliny jednym z preparatów polecanych przy zgorzeli zgnilakowej. Fuzarioza naczyniowa, również powodowana przez grzyby, objawia się zahamowaniem wzrostu i więdnięciem, które ustępuje w godzinach rannych.
268
ABC Flon*stvki