26

t?

sle X dla x • 60.0 o l t_c - -1,4 * znajdujemy punkt O. s k*dre-

•jo przechodzimy pozicwo na wykr«» IX do przecięcia z    od-

f-owlsdajęcą wartości £?₀ * 1,0 ■ /punki E/. Z punktu E prowadźmy prostą pionowo w dół r.a wykrot XXX. Ka wykrailt V dl* bezwzględnej wartości t₀ /punkt k/ i Jednostkowego eoaentu prio-głębiającego wyznaczany punkt 0, * którego priechodzley pionowo na wykres XV do przecięcia z wartością 6^₀ /punkt C/. I pur.stu C prowadźmy proatą pozloaą na wykres III dc przecięcia z proatą wychodzącą z punktu K. Przocięcie tych Unii daje non rozwiązania: p - 4100 T_# /-40 200 k*/. Hlnua oznacza, t« ładunek naloty zdjąć. ploa - przyjąć. Rozwiązania tego przykładu klasyczny*! sposobami dało rezultat p - -4127,4 T_% /-40 4W M»/.

Analogicznie określa się llośd ładunku, który ralczy przy* jąć w celu zapewnienia atatkowl pływalności /lewa strona wykrotu II 1 XXI/. w ty® konkretny® przykładzie takie dziAłanle nie daj# pozytywnego rezultatu. Kolna się o ty® łatwo przekonać, korzystając z takich danych wyjściowych, przy założeniu, ie zatapiany będzie na przykład skrajnlk rufowy. Oeawlany nCAograa pozwala również określić alejsce, z którego należy zdjąć /lub przyjąć/ najenlejszy ciężar, oczywiści* z uwzględnienie* konkretnych danych wyjściowych.

Często w praktyce, przy stosunkowo niewielki* kontakole kadłuba z 9runte* /nie więcej niż 1/S długości statku/, stosuje się w akcji ratownicza) przealeszczanle ładunku. Próbie* teoretyczny sprowadza alę do określenia wielkości »oabentu stł. Jaki należy wywołać, aby zapewnić atatkowl pływalność. Hual być spełniony warunek, że aotsent wywołany priealeszczanio® ciężaru doprowadzi statek do zanurzenia. Jakie uzyskał on w pjnkcle przyłożenia reakcji ęruntu w noaancla awarili *oże ono być określono z zależności <2.52). Zanurzenie od działania nonentu wyana-czaay, korzystając z rysunku 2.10, ze wzoru

^T* - \ * *. 4 • K - *,){r'b)- **'&)