hamowania”, w rzeczywistości jest odwrotnie i szorstka powierzchnia nie tylko nie zwiększa sił tarcia między szczęką a bębnem lecz prowadzi do nadmiernie szybkiego ścierania się okładzin oraz zanieczyszczania hamulców opiłkami ścieranych okładzin.
Przy przetaczaniu należy zdejmować możliwie najcieńszą warstwę bębna, niezbędną dla wyrównania jego powierzchni. Maksymalne zwiększenie średnicy bębna hamulcowego po jednorazowym lub parokrotnym wytaczaniu wynosi zależnie od konstrukcji bębnów 1,2—2,5 mm.
Tarcze, rozpieracze i dźwignie
Uszkodzenia tarcz hamulcowych są niesłychanie rzadkie. Niemniej, przy
Rys. 9.26. Pęknięta tarcza hamulcowa odlana ze stopu lekkiego
tarczach odlewanych ze stopu lekkiego może zdarzyć się pęknięcie tarczy, zazwyczaj w miejscu zamocowania jej do wahacza (zamocowanie przenoszące reakcję sił hamowania). Tak uszkodzoną tarczę należy wymienić na nową, bowiem jedyna możliwa naprawa przez spawanie nie gwarantuje należytego bezpieczeństwa jazdy. Przy tarczach tłoczonych z blachy, odkształcenie lub wygięcie zaczepu przenoszącego reakcje hamowania można naprawić przez staranne spawanie przy ewentualnym nałożeniu blaszanej nakładki wzmacniającej względnie zmniejszającej luzy zamocowania tarczy do wahacza.
Tłoczone tarcze z blachy ulegają czasem odkształceniu w okolicy ułożysko-wania rozpieracza. Naprawa polega wówczas na wyprostowaniu tarczy i ewentualnym wzmocnieniu jej przez naspawanie usztywniającego paska blachy. Po spawaniu obowiązuje sprawdzenie, czy tarcza nie uległa odkształceniom.
Często przy tarczach hamulcowych umieszczone są filcowe uszczelki lub blaszane kołnierze (np. w motocyklu M-72) zabezpieczające przed wyciekami smaru z łożysk piasty koła. Należy zwracać uwagę na stan uszczelek, wymieniając je w razie zużycia. W przypadku kołnierzy, przy okazji naprawy hamulców, warto zawsze oczyścić wnętrze kołnierza sprawdzając przy tym, czy nie jest zapchany otwór ściekowy dla smaru. Są to warunki niezbędne do należytej ochrony szczęk przed zanieczyszczaniem smarem.
Po dłuższym przebiegu motocykla mogą ulec zużyciu rozpieracze szczęk oraz ich ułożyskowanie. Jako nadmierne należy uważać zużycie powierzchni roboczej rozpieracza'o więcej niż 0,3—
Napawać
Przekrój zużytego rozpieracza
Przekrój rozpieracza po napawaniu
Przekrój rozpieracza po napawaniu i oszlifowaniu
Rys. 9.27. Naprawa rozpieracza przez naspawanie
275