7. GOSPODARKA WODNA
Większość nowych dużych elektrowni krajowych jest wyposażona w pompy diagonalne i śmigłowe. Pionowy korpus pompy jest zanurzony bezpośrednio w zbiorniku lub kanale dopływowym ujęcia wody chłodzącej.
W niektórych przypadkach zachodzi konieczność budowy elektrowni w miejscu, w którym brak jest wody nawet do uzupełniania strat obiegu chłodzącego lub jej pozyskanie jest bardzo kosztowne. W takich przypadkach stosuje się bezpośrednie chłodzenie skraplaczy powietrzem lub pośrednie chłodzenie skraplacza mieszankowego bez zetknięcia powietrza z wodą chłodzącą (system Hellera-Forgó).
W układzie chłodzenia bezpośredniego przepływ czynnika skraplanego (para wylotowa z turbiny) i czynnika chłodzącego (powietrze) jest teki jak w układzie konwencjonalnym. Wielokrotnie większe zapotrzebowanie na powietrze chłodzące (wynikające z gorszych właściwości fizycznych, decydujących o wartości współczynnika przejmowania ciepła) w stosunku do układu chłodzenia wodnego zmusza do instalowania skraplacza poza budynkiem maszynowni. Para jest odprowadzana z wylotu turbiny rurociągiem o bardzo dużej średnicy do właściwego skraplacza, utworzonego z pakietów specjalnych cienkościennych rur, ożebrowanych z zewnątrz (rys. 7.11).
Rys. 7.11. Układ skraplacza powierzchniowego chłodzonego powietrzem, systemu GEA: a) schemat ideowy; b) budowa skraplacza
1 - turbina; 2 - para wylotowa z turbiny; 3 - skraplacz powietrzny; 4 - wentylator;
5 - odpływ skroplin; 6 - smoczek próżniowy; 7 - kierunek przepływu powietrza Reprodukcja za zgodą producenta
312