318 3

ułatwia skrobanie. Innym sposobem zmiękczenia starej powłoki jest pokrycie jej specjalną pastą. Oto kilka recept na przygotowanie pasty.

1.	Aceton	25 dkg
	Benzol	20	»
	Czterochlorek węgla	15	ii
	Alkohol etylowy	30	ii
	Parafina	10	ii
2.	Kreda mielona	20	ii
	Wapno niegaszone	20	ii
	Soda kaustyczna	18	ii
	Woda	42	ii
3.	Aceton	38	>>
	Benzol	50	ii
	Parafina	12	ii

Grubą warstwę pasty nakłada się pędzlem i pozostawia aż do zmięknięcia powłoki. Trwa to w zależności od rodzaju pasty od 0,5 do 1,5 godz. Zmiękczoną powłokę usuwa się szpach-lą lub kawałkiem blachy.

Czyszczenie powierzchni

Oskrobaną powierzchnię zmywa się gorącą wodą i suszy, a resztki gruntu i szpachlówki usuwa się szmatą zwilżoną w rozpuszczalniku. Miejsca zardzewiałe trzeba dokładnie oczyścić papierem ściernym o ziarnistości 60, 80 i 120. Tak przygotowaną powierzchnię odtłuszcza się tkaniną zwilżoną w rozpuszczalniku, po czym nie należy dotykać jej już palcami.

Nakładanie podkładu

Dobre wyniki uzyskuje się przy zastosowaniu podkładu syntetycznego S-203 o symbolu handlowym 29 /../ 243 ¹), który można z powodzeniem nakładać pędzlem. Podkład nakłada się cienką warstwą aby nie było zacieków i suszy na wolnym powietrzu 4—6 godzin. Kolor podkładu powinien być zbliżony do koloru wierzchniej warstwy.

Zamiast podkładu syntetycznego można użyć podkład nitrocelulozowy 51/ /../80. Wtedy natryskuje się podkład dwukrotnie susząc za każdym razem po 1—1,5 godz. Podkład rozcieńcza się rozpuszczalnikiem „nitro” 58/00/64.

Szpachlowanie ręczne

Nierówności, wgłębienia i rysy szpachluje się ręcznie kitem nitrocelulozowym Asz 30 (59/../93). Kit nakłada się kawałkiem celuloidu o wymiarach 10X6X0,2 cm, możliwie jak najcieńszą warstwą. Kit schnie na wolnym powietrzu od jednej do kilku godzin, zależnie od temperatury i grubości warstwy. Jeżeli jedna warstwa kitu nie zakryje nierówności, powierzchnię szpachlujemy kilkakrotnie, po wyschnięciu każdej warstwy. Łączna grubość kitu powinna być jak najcieńsza i tylko miejscami może osiągnąć 2—3 mm.

Zamiast kitu Asz 30 można użyć kitu szpachlowego olejnego (19/../71). Czas schnięcia każdej warstwy trzeba wówczas przedłużyć do 24 godzin.

Szlifowanie

Nadmiar kitu należy zeszlifować wodoodpornym papierem ściernym 200—220, natomiast do wygładzenia szpachlowanych miejsc używa się papieru 300, a potem 320. Szlifuje się na mokro, obficie spłukując wodą zarówno przedmiot jak i papier. Do szlifowania płaskich powierzchni stosuje się podkładki pod papier ścierny z celuloidu o wymiarach 10X6X0,1 cm lub z wojłoku o wymiarach 10X6X1 cm. Krzywizny szlifuje się bez podkładek, ostrożnie, aby nie przetrzeć krawędzi. Po przeszlifowaniu należy dokładnie zmyć przedmiot wodą, wytrzeć czystą tkaniną i suszyć przez 0,5—1 godz.

Szpachlowanie ręczne poprawkowe

Operacje szpachlowania, suszenia i szlifowania zazwyczaj powtarza się kilkakrotnie. Ma to na celu uzyskanie jak najgładszej powierzchni.

318

1

Symbol handlowy wg polskiej klasyfikacji materiałów lakierniczych. Kropki oznaczają miejsce na numer oznaczający kolor produktu.