322 2

7. GOSPODARKA WODNA

powierzchnie rurek w sposób ciągły i nie dopuszczają do odkładania grubszej warstwy zanieczyszczeń. Po przejściu przez skraplacz są odławiane w sitach i zawracane do obiegu czyszczącego.

7.4.4. Techniki membranowe w przygotowaniu wody do obiegów w elektrowniach

W ostatnich latach obserwuje się zmiany w podejściu do problemu przygotowania wody do procesów technologicznych w elektrowniach. Konieczność wykorzystania

-    w wielu przypadkach - wód odpadowych jako źródeł wody dla elektrowni wymusiła poszukiwanie nowych technologii uzdatniania wody. Potrzeba taka wynika również ze wzrostu zapotrzebowania na wodę zdemineralizowaną, wzrostu kosztu chemikaliów i odprowadzania ścieków poregeneracyjnych. Stąd coraz większe zastosowanie nowoczesnych technik separacji membranowej w energetyce.

W nowoczesnych instalacjach demineralizacji wody w elektrowniach stosuje się techniki membranowe w następujących układach [7.2]:

-    odwrócona osmoza-wymiana jonowa (lub elektrodejonizacja);

-    elektroliza-wymiana jonowa;

-    mikrofiltracja i ultrafiltracja - jako wstępny etap przed demineralizacją lub metoda przygotowania wody do obiegu chłodzącego;

-    trój membranowy układ demineralizacyjny.

Nowoczesny układ hybrydowy „odwrócona osmoza-wymiana jonowa” do zasilania kotłów energetycznych przedstawiono na rysunku 7.15. Zastosowanie odwróconej osmozy w układzie demineralizacji wody w wyraźny sposób poprawia warunki eksploatacji instalacji, pozbawiając wodę ok. 99,5% substancji rozpuszczonych. Układ ten stosuje się już dla stężeń 100 — 300 mg/1 substancji rozpuszczonych, przy czym im stężenie jest większe, tym układ z odwróconą osmozą jest korzystniejszy.

Rys. 7.15. Uproszczony schemat instalacji demineralizacji wody kotłowej z wykorzystaniem odwróconej osmozy, wg [7.3]

1 - woda surowa; 2 - wstępne przygotowanie wody; 3 - filtracja; 4 - odwrócona osmoza/elektrodializa; 5 - wymiana jonowa/elektrodejonizacja; 6 - zbiornik wody zdemineralizowanej; 7 - retentat

322