3(2)

będących inwalidami pozbawionymi możliwości powrotu do samodzielnej egzystencji. W rehabilitacji późnej farmakoterapia ma mniejsze znaczenie, ponieważ największą rolę odgrywają oddziaływania kształtujące motywację do akceptowanych przez otoczenie zachowań, pobudzające do celowej aktywności. Bardzo ważne jest odtwarzanie o podtrzymywanie umiejętności z zakresu samoobsługi, dbałości o higienę osobistą i estetyczny wygląd, nawiązywaniu kontaktów ludźmi, opanowywania uciążliwych dla otoczenia objawów choroby. Rehabilitacja późna daje najlepsze rezultaty, gdy jest prowadzona wśród osób zdrowych lub otoczeniu krócej i lżej chorych , którzy pomagają w tworzeniu środowiska terapeutycznego dostarczają wzorów zachowań.

ROLA PIELĘGNIARKI W REHABILITACJI

1.    Wspieranie chorego w trudnym okresie powrotu do aktywnego życia.

2.    Pomoc choremu w pokonywaniu trudności. umacnianie wiary w sens leczenia.

3.    Pomoc choremu w odzyskaniu utraconych umiejętności, e celu osiągnięcia jak najbardziej samodzielnej egzystencji i integracji społecznej.

4. Gromadzenie informacji i spostrzeżeń o zachowaniu się pacjenta, sposobie reagowania , o zmianach jakie zachodzą w nim pod wpływem oddziaływań rehabilitacyjnych.

5.    Bliski i długi kontakt z pacjentem.

6.    Aktywny udział we wszystkich metodach rehabilitacji.

METODY REHABILITACJI

Psychoterapia- to świadome, planowe i systematyczne oddziaływanie środkami psychologicznymi na stan psychiczny pacjenta i jego zachowanie. Celem jest poprawa stanu psychofizycznego pacjenta oraz jego funkcjonowania społecznego. Psychoterapia pomaga pacjentowi odzyskaniu motywacji do czynnego udziału w procesie rehabilitacyjnym oraz podjęciu ról społecznych, nierzadko trudniejszych i mniej satysfakcjonujących niż dotychczas pełnione. Przez oddziaływania psychoterapeutyczne wspieramy pacjenta w kolejnych kryzysach emocjonalnych i interpersonalnych, uczymy go nowych powszechnie akceptowanych postaw.

Psychoterapia i n d y w i d u a 1 n a - o p rac o wana dla jednego pacjenta i stanowi interakcję pomiędzy nim a terapeutą. Terapeuta stosuje wobec pacjenta:

formę oddziaływań dyrektywną-dotyczy tych pacjentów, z którymi można nawiązać dostateczny kontakt w taki sposób aby perswazja, sugestia były skuteczne, terapeuta wskazuje najlepsze formy zachowania i podaje wzorce postępowania.

formę oddziaływań nic dyrektywną-terapeuta nie daje choremu gotowych wzorców zachowania i postępowania, ale podsuwa mu pewne rozwiązania, które powinien przyjąć jako własne, zaakceptować je i próbować zastosować w życiu.

Psychoterapia grupowa-polega na oddziaływaniach między pacjentami a terapeutą w kilkunastoosobowych grupach. Daje to możliwość uzyskania większej wiedzy o sobie i swoich reakcjach z innymi, korygować błędne formy zachowań oraz rozwiązywać dręczące problemy i trudności. Pacjent postrzega, że nie jest osamotniony w swoich problemach. Psychoterapia grupowa sprzyja wytwarzaniu więzi emocjonalnej pomiędzy jej członkami.

Psychoterapia elementarna- polega na nauczeniu pacjenta umiejętności lekceważenia zaburzeń mniej ważnych, a czerpania satysfakcji osiągnięć. Psychoterapia elementarna to