więcej nu ich masa Tabela I ilustruje zdolność wiązania wody pracz poszczególne składnik i jej teoretyczną dystrybucję pomiędzy tymi składnikami w mace
Zdolność wiązania wody dystrybucja | |
przez wybrane składniki pomiędzy nimi ( HI Sili |
mąki pszennej i jej K, 1966) | ||
Składnik |
Zdolność wiązania wody Udział (g/lOOg |
Teoretyczna | ||
* m,) |
eiystego składnik* w |
IOO g mąU |
wody w H | |
g wody / iOO g • m | ||||
SKROBIA natywna |
79,1 |
244 |
53,4 |
46,9 |
SKROBIA granulki |
67,2 |
44 |
29,6 |
26,0 |
SKROBIA uszkodzona |
11,9 |
200 |
23,8 |
20,9 |
Białka |
16,3 |
215 |
35,0 |
30,7 |
Pentozany |
1,7 |
1500 |
25,5 |
22,4 |
Z danych zawartych w kolumnie czwartej tabeli I można obliczyć, iż 100 g suchej masy mąki pochłania blisko 114 g wody Odpowiada to pochłanianiu Ko I wody przez 100 kg mąki o wilgotności 14 % W praktyce dodaje się mniej ni/. 00 I wody na 100 kg maki Stąd w deście poszczególne składniki nie są maksymalnie nasycone wodą Ilość wody pochłoniętej przez skrobię uszkodzoną i nie uszkodzoną oraz przez białka i pento/any kształtuje się na zbliżonym poziomie (kolumna piąta)