436 2

427

Bylica piołun

sza ją soki, suszyć je bądź w suszarni naturalnej, bądź w ogrzewanej i ususzone omłacać z pączków.

Surowce z brzozy przechowuje się w dziale surowców aromatycznych. Dość szybko tracą one aromat i właściwą barwę.

12. Bylica piołun — Artemisia absinthium L.

(Inne nazwy: piołun, absynt)

Rodzina: Złożone —- Compositae

Rys. 107. Bylica piołun (Artemisia absinthium):

a — kwitnący szczyt pędu; b — koszyczek kwiatowy; c — liść rozetowy

Jest to znana powszechnie bylina, rosnąca po przychaciach, przydro-żach, rumowiskach, odłogach, miedzach itp. Łodygi wraz z liśćmi są szarozielone, jedwabiście srebrzysto owłosione, o charakterystycznym silnym zapachu i specyficznym gorzkim smaku. Wiosną wyrasta pęk liści odziomkowych, długoogonkowych 1—3-krotnie pierzastosiecz-nych, później łodygi kwiatowe do 80 cm wysokie.

Piołun kwitnie w drugiej połowie lata dając na górnych pędach liczne zieło-nawożółte, drobne koszyczki zbudowane z kwiatów rurkowatych (rys. 107).

Surowiec stanowi z i e-1 e piołunu — Hba Absln-thii FP III. Są to ususzone szczyty pędów długości do 25 cm, zebrane w okresie kwitnienia. Łodyga jest bruzdowana, szarozielona, grubości do 3 mm. Liście pozwijane i pofałdowane

są również barwy szarozielonej, na dolnej stronie jaśniejsze. Koszyczki drobne, barwy żółtej. Surowiec ma smak bardzo gorzki, zapach swoisty nieprzyjemny. Zawiera olejek w ilości nie mniejszej niż 0,5%, poza tym gorycze: absyntynę i anabsyntynę.

Łodygi w dobrze ususzonym surowcu łamią się z trzaskiem. Nie może