438 2

Bylica pospolita 429

Bylica pospolita 429

Rys. .108. Bylica pospolita (Artemisia vul garis):

a — kwitnący szczyt pędu; b — liść łodygowy

1,5 m wysokości. Liście są ułożone skrętolegle, całobrzegie, pierzasto-sieczne (rys. 108), ciemnozielone z wierzchu, a białawe od spodu. Kwitnie od lipca do września. Kwiaty niepozorne, czerwonawe lub żółte. Koszyczki, zebrane w duże luźne wiechy na wierzchołkach pędów (rys. 108a). Łodygi dołem nagie, zielone, górą owłosione zwykle czerwonawo. Korzenie są jasnobrunatne. Korzeń przy szyjce zdrewniały, często pęknięty i w środku zepsuty. Dalsze części korzenia są twarde, ale soczyste, zwykle zakrzywione fajkowato; wrastają w ziemię prawie poziomo, dając przy tym dużo bocznych, prawie pionowych korzonków.

Podobna do bylicy pospolitej jest bylica polna — Artemisia cam-pestris L, i bylica piołun — Artemisia absinthium L. Bylica polna jest mniejsza, ma łodygi bardziej czerwonawe, od nasady rozgałęzione, białe omszenie jest nieznaczne, kwiaty i ogonki liściowe czerwonawe, liście drobniejsze, bardziej zielone, o wąskich wycinkach, zapach słabszy. Piołun łatwo odróżnić od bylicy po silniejszym omszeniu oraz charakterystycznym zapachu i smaku.

Surowiec stanowi ziele bylicy pospolitej — Hba Artemisiae vulgaris. Są to ususzone szczyty pędów zebrane w okresie kwitnienia. Łodygi są przeważnie nieroz-gałęzione, podłużnie żeberkowane. Koszyczki drobne, szarozielone. Surowiec ma smak gorzki, zapach słaby, aromatyczny, zawiera niewielkie ilości olejku lotnego. W zielu nie może być grubych łodyg, całkowicie zdrewniałych i części rozkruszonych lub pozbawionych kwiatów. Zapotrzebowanie ograniczone.

Drugim surowcem są korzenie — Rx Artemisiae. Są to ususzone korzenie boczne, które są walcowate, barwy jasnobrunatnej, o smaku ostrym, aromatycznym, nieco słodkawym. Surowiec nie może być pokruszony. Zapotrzebowanie ograniczone.