12.4. ROZWIĄZANIA ELEKTROWNI WODNYCH
Spotykane rozwiązania hali maszyn można podzielić na trzy rodzaje: hala klasyczna (rys. 12.14), wyposażona w suwnicę przeznaczoną do montażu i remontu turbozespołu, hala o obniżonej konstrukcji (półhala), w której instaluje się dźwig portalowy i rozwiązanie bezhalowe (rys. 12.11), w którym dźwig porusza się po masywie bloku, a generatory są osłonięte lekką obudową.
Rys. 12.11. Przekrój poprzeczny elektrowni wodnej Włocławek na Wiśle, wg [12.11] 1,2- umocnienie dna płytami betonowymi; 3 - galeria drenażowa; 4 - czyszczarka krat; 5 - ruchome kaptury nad generatorami; 6 - most drogowy; 7- stanowisko transformatorów; 8 - pomieszczenie dla obsługi
W warunkach polskich w grupie elektrowni przepływowych znaczenie mają przede wszystkim elektrownie niskospadowe z zaporami ziemnymi1). Podstawowym wyposażeniem tych elektrowni są: klasyczne turbiny Kapłana, turbiny rurowe i w przypadku bardzo małych mocy rurowe z generatorem zewnętrznym (rys. 12.6c) lub turbiny typu Banki-Michella (patrz również podrozdz. 12.8).
W ramach zagospodarowania zasobów wodnych głównych rzek Polski do celów energetycznych przewidywano m.in. budowę Kaskady Dolnej Wisły o sumarycznej mocy ok. 1300 MW [12.11], w której skład wchodzi wybudowany już stopień Włocławek. Elektrownia ta jest w wykonaniu hezhalowym (rys. 12.11) wyposażona w turbiny Kapłana 6 x 27,8 MW. Następne stopnie wodne na Wiśle o spiętrzeniach w przedziale 6,7 m 12 m (rys. 12.12) miały być wyposażone w turbiny rurowe, ale na początku lat osiemdziesiątych XX wieku budowę kaskady wstrzymano2*.
Budowa zapory wiąże się z wieloma negatywnymi skutkami, m.in. zbiorniki przed zaporami (tamami) stają się często osadnikami ścieków prowadzonych przez rzekę, w wyniku czego na ich dnie gromadzą się toksyczne osady kumulujące duże ilości metali ciężkich.
2) Z uwagi na zagrożenie zapory Elektrowni Włocławek prawdopodobnie zostanie wybudowany stopień wodny i Elektrownia Nieszawa/Ciechocinek o mocy 70 MW [12.16],
483