4(6)

3

v - objętość właściwą czynnika przepływającego, m /kg. p - gęstość czynnika przepływającego, kg/ . określa się zależność dla rozpatrywanych przekrojów I. II i III (rys. 2\ z następującego wzoru:

.. Ai-wi A?-W9 Ai-Wi

M = —--¹- = —±-^.....= const    (1)

^VI    ^v2    ^v3

Ponieważ założono, że temperatura w każdym przekroju przewodu jest jednakowa, a dla cieczy nieściśliwych oraz dla gazów i par przy niedużej zmianie przekroju

A można przyjąć V| * V2 ** V3 « ...v (nr /kg), więc

V = M • v = Aj • wj = A2 • W2 = A3 • W3 =... = const    (2)

lub ogólnie

A-w = const    (3)

Z równania (2) wynikają zależności

ZL ₌ ^2    _lub    ^1 = ^3    lub    ^L.Ął    (4)

W2 Aj    W3 A2    W3 A|

Jest to zasada ciągłości przepływu, która dla cieczy nieściśliwych stwierdza, że w dwu dowolnych miejscach przewodu prędkości są odwrotnie proporcjonalne do powierzchni przekrojów. Jeżeli więc strumień natrafia na zwężenie rurociągu lub kanału, jego prędkość powinna się zwiększyć, aby ta sama masa czynnika przepłynęła w jednostce czasu. Przeciwnie zaś, gdy przekrój się zwiększa, wówczas prędkość przepływu zmniejsza się. Inną postać równania na ciągłość przepływu ma wzór (3). według którego iloczyn przekroju i prędkości jest wartością stałą.

Zwiększenie się prędkości w czasie przepływu, a tym samym energii kinetycznej w zwężającym się przekroju rurociągu, jak np. na rys. 2, może się odbywać tylko kosztem energii potencjalnej. Należy pamiętać, że rozważania prowadzi się dla przypadku, gdy w rurociągu płynie ciecz nieściśliwa oraz przemieszczanie się czynnika odbywa się bez tarcia. Całkowita energia przepływającej cieczy składa się z energii cieplnej, energii kinetycznej przepływu oraz energii potencjalnej, przy czym tę ostat-