3tom075

2. WYTWARZANIE ENERGII ELEKTRYCZNEJ 152

Wskaźniki te można określić osobno dla mocy szczytowej i osobno dla energii rocznej. W pierwszym przypadku do symbolu głównego dodaje się subskrypt s, a więc na przykład

2. WYTWARZANIE ENERGII ELEKTRYCZNEJ 152

a w drugim przypadku dodaje się subskrypt a (tabl. 2.19).

Dla wskaźników cieplno-elektrycznych przyjęto następujące określenia:

—    wskaźnik udziału elektrycznej mocy przcciwprężnej p_s (dla elektrycznej energii przeciwprężnej p„);

—    wskaźnik udziału turbiny przeciwprężnej (upustowej) w szczytowej mocy cieplnej u_p, (dla energii cieplnej u^);

—    wskaźnik udziału reduktora w szczytowej mocy cieplnej u,, (dla energii cieplnej u,J;

—    wskaźnik skojarzenia a (dla mocy szczytowej a_s, dla energii rocznej a_a)\

—    wskaźnik energetyczny s (dla mocy szczytowej s„ dla energii rocznej s„).

Pomiędzy wskaźnikami cicplno-clektrycznymi występują zależności

(2.127)

(2.128)

Upa + U,a = 1

Rpd ^a _ j

Pa

2.3.2. Obciążenie cieplne i wyposażenie elektrociepłowni

Dobór głównych urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych elektrociepłowni, tj. kotłów parowych i wodnych oraz turbozespołów, jest zależny od planowanego obciążenia cieplnego i jego zmienności w czasie, którą można przedstawić za pomocą wykresów uporządkowanych.

Całkowite obciążenie cieplne Q elektrociepłowni składa się z obciążenia technologicznego Q, i grzejnego Q„, które może służyć zarówno do samego ogrzewania, jak i do wentylacji lub klimatyzacji pomieszczeń. Obciążenie cieplne może występować w postaci pary lub gorącej wody.

Na rysunku 2.72 przedstawiono typowy wykres uporządkowany obciążenia cieplnego elektrociepłowni przemysłowej z podziałem na ciepło technologiczne i grzejne. Jeśli szczytowe obciążenia technologiczne i grzejne występują równocześnie, to można je dodawać bezpośrednio, otrzymując zależność

Q, = Q,s+Q_g,    (2.129)

w której: Q, — całkowite szczytowe obciążenie cieplne elektrociepłowni; Q„ — szczytowe obciążenie technologiczne; Q_gs — szczytowe obciążenie grzejne.

Na rysunku 2.72 pokazano również podział obciążenia cieplnego Q na część podstawową i szczytową. Podstawowa część obciążenia jest pokrywana z wylotu przeciwprężnego lub upustu turbiny, zaś część szczytowa — z reduktora lub osobnych kotłów szczytowych (parowych lub wodnych). Obciążenie szczytowe Q, stanowi więc sumę występujących równocześnie obciążeń szczytowych wylotu przeciwprężnego (upustu) turbiny Q_p, oraz reduktora lub źródła szczytowego Q_rs, czyli

Q, = Q_f,+Qn    (2.130)

Roczne wartości energii cieplnej przedstawiono na rys. 2.72 w postaci pól, które można odpowiednio sumować. Całkowita roczna energia cieplna oddawana z elektrociepłowni jest wyrażona wzorem

(2.131)

W= W, + W_g

lub

W=w_p+w_r    (2.132)

w którym: W, — roczna energia cieplna oddawana na cele technologiczne; W_g — roczna energia cieplna oddawana na cele grzejne; W_p—roczna energia cieplna oddawana z wylotu przeciwprężnego (upustu); W_r — roczna energia cieplna oddawana z reduktora (źródła szczytowego).

Wykres uporządkowany obciążenia grzejnego elektrociepłowni Q_g = /(f,) można wyznaczyć na podstawie wykresu uporządkowanego średnich dobowych temperatur zewnętrznych 9. = /(t,), który jest jednoznacznie określony w danych warunkach klimatycznych. Typowy wykres uporządkowany temperatur zewnętrznych przedstawiono na rys. 2.73.

Rys. 2.72. Roczny wykres uporządkowany obciążenia    Rys. 2.73. Roczny wykres uporządkowany

cieplnego elektrociepłowni przemysłowej    temperatur zewnętrznych

Zapotrzebowanie na ciepło grzejne obejmuje najczęściej dwa składniki, tj. ciepło potrzebne do pokrycia strat cieplnych w ogrzewanych pomieszczeniach Q„ oraz ciepło potrzebne dodatkowo w związku z wentylacją tych pomieszczeń Q_w. Obciążenie cieplne Q„ zmienia się liniowo ze zmianą temperatury zewnętrznej 9_Z w całym zakresie od temperatury wewnętrznej obliczeniowej .9*,, do zewnętrznej obliczeniowej 9_r„. Natomiast obciążenie cieplne Q_w zmienia się liniowo tylko w zakresie do temperatury zewnętrznej obliczeniowej dla wentylacji 9._w. Poniżej tej temperatury następuje ograniczenie wentylacji i przy < 9₂ < 9.„. obciążenie cieplne Q_w jest stałe.

Moc cieplna oddawana z elektrociepłowni w gorącej wodzie do sieci cieplnej zależy od strumienia masy wody sieciowej oraz temperatur tej wody

e = c„G_w(9,-9₂)    (2.133)

przy czym : Q — moc cieplna oddawana do sieci cieplnej; c_w — ciepło właściwe wody; G„. — strumień masy wody sieciowej; 9, — temperatura wyjściowa wody sieciowej; 9₂ — temperatura wody powrotnej.

Regulacja mocy cieplnej Q ma na celu dostosowanie wydajności urządzeń elektrociepłowni do zapotrzebowania na ciepło, które zmienia się w zależności od temperatury