Sposób Thomasa - zbliżony do Bessemera i wynaleziony przez Thomasa. Różni go io, że wyłożona jest cegłą bogatą w tlenek wapnia (wyprawa dolomitowa). Do gruszki dodajemy wapno palone. Pozwala to na otrzymanie stali pozbawionej prawie całkowicie fostoru gdyż tlenek tostom po połączeniu z wapniem daje wartościowy żużel potrzebny do produkcji nawozu sztucznego zwanego tomasynq.
Sposób Siemensa Martina - odmienne urządzenie do świeżenia surówki w piecu płomieniowym. Piec jest opalany gazem. Gaz generatorowy i powietrze uprzednio podgrzane tłoczy się do pieca gdzie w trakcie spalania powstaje temp ok. 1700 °C. Spaliny wyprowadza się na zewnątrz dzięki otworom w ścianie leżącym naprzeciwko wlotowi. Dzięki spalaniu gazu następuje ogrzewanie surówki. Ściany w piecu wykłada się cegłami dolomitowymi które tak jak poprzednio pomagają odfostorzyć stal.
Przez okno wsadowe wprowadzamy surówkę w stanie płynnym lub gąskach. Dodaje się także złom żelazny i rudę.
Po stopieniu ładunku zachodzi proces utleniania dzięki wtłaczanemu powietrzu i tlenkom żelaza w postaci rdzy z złomu (6 h). Zaletą jest dobre oczyszczenie i lepsza kontrola procesu (300 ton na dobę).