81 2

81

rysunku, szczególnie rysunku wykonawczego, gdy kład jest wykorzystany do zapisu wymiarów.

Zarys kładu przesuniętego (rys. 4.26) rysuje się grubą linią ciągłą i powinien być on połączony z rzutem przedmiotu cienką linią punktową, stanowiącą przedłużenie oznaczenia płaszczyzny kładu (przekroju).

Kład musi tworzyć jeden zamknięty zarys (rys. 4.26a), ale może on być narysowany również jako rzut częściowy zarysu zamkniętego (rys. 4.26b). Jeżeli w wyniku przecięcia płaszczyzną kładu otrzymamy co najmniej dwie oddzielne części przedmiotu, to w takim przypadku należy narysować przekrój kompletny (rys. 4.26a, przekrój A-A). Wyjątek stanowi obraz kładu, którego płaszczyzna przechodzi przez oś otworu okrągłego, ponieważ tylko w takim przypańka rysojc się krawędź otworu teźącego za płaszczyzną przekroją. Tym samym kład tworzy zarys zamknięty.

W przypadku trudności z identyfikacją związków między rzutem zasadniczym a kładem lub trudności z interpretacją informacji zawartych na kładzie norma PN-91/N-01604 zaleca, aby oznaczać go tak samo jak przekrój. Cienką linię punktową, określającą położenie płaszczyzny przekroju (kładu), należy wówczas zakończyć odcinkami linii grubej (lub bardzo grubej) i wskazać kierunek rzutowania za pomocą strzałek wraz z oznaczeniem literowym. Rzut kładu umieszcza się wtedy w dowolnym miejscu arkusza (podobnie jak każdy rzut pomocniczy), opisując go również tymi samymi literami. Jednak z uwagi na niezgodność obrazu kładu z obrazem przekroju kompletnego z tak samo oznaczonej płaszczyzny przecięcia w praktyce umieszcza się na rysunku odpowiednie wyjaśnienia tekstowe opisujące treść wykonanego kładu.

f. Przekrój pomocniczy pozwala na przedstawienie w przekroju tych szczegółów budowy przedmiotu, które trudno wyjaśnić za pomocą znanych już rodzajów przekrojów. W każdym bowiem przypadku można wprowadzić dowolną lokalną płaszczyznę przekroju, wskazać kierunek rzutowania i narysować przekrój na rzutni prostopadłej do kierunku rzutowania, a następnie położyć rzut na płaszczyznę arkusza zgodnie z przyjętą metodą rzutowania.

Podczas wykonywania przekroju pomocniczego dość często zachodzi konieczność oznaczenia położenia jego płaszczyzny wewnątrz zarysu widoku. W uzasadnionych przypadkach można nawet przerwać linie rysunku (rys. 4.27, płaszczyzny B-B, C-C). Rzut przekroju pomocniczego może być narysowany w miejscu rzutów podstawowych (z wyjątkiem rzutu głównego) jako rzut przesunięty i obrócony (rys. 4.27, przekrój B-B) lub w każdym innym miejscu arkusza, ale tak, aby odnoszące z już narysowanych rzutów nie pokrywały się z jego odnoszącymi (rys. 4.27, przekrój C-C).

Na przekroju pomocniczym przedstawia się tylko ten fragment budowy przedmiotu, przez który przechodzi jego płaszczyzna przekroju. Stąd w wielu przypadkach przekrój pomocniczy jest rzutem urwanym (częściowym).