amour03

96 Sztuka pisania

mimo to stopniowo uświadamiają sobie, że Lock nie jest typem człowieka, który strzeliłby komuś w plecy, i przed końcowym spotkaniem gotowi są wysłuchać, co ma na swoją obronę ~ rzecz, na którą wcześniej nigdy by się nie zdobyli.

Jacy ludzie rozpoczynają pościg, ukazuje pierwsza część noweli, poszczególne postaci nabierają wyrazistych rysów w toku akcji.

Byli to ludzie ukształtowani przez surowe warunki bytowania w surowym kraju, niezachwiani w swym poczuciu spraioiedliwości, twardo domagający się kary dla przestępcy, nie ustający w pościgu. Pustyni wydarli swoje domy, pustyni zawdzięczali odwagę i kodeks, a pustynia nie zna litości.

Tacy więc byli tropiciele. Ludzie tego pokroju szanują jednak cechy, których żąda od nich życie. Cenią siłę, odwagę, umiejętność przetrwania, i szybko zdają sobie sprawę, że ścigany posiada te cechy.

Nie jest zielony - Kesney wyraził głośno myśl, która od dwóch godzin krążyła wszystkim po głowach. Umie oszczędzać konia i zna szlak.

Jednakże początkowa niechęć pozostaje częściowo dlatego, że jak mówi jeden z jeźdźców:

Siedzenie na działce Sorensona wygląda cholernie podejrzanie, bo z ziemi zoyschłej na wiór nie da się wyżyć. Jasne, żaden uczciwy człowiek nie zagrzałby tam miejsca.

Jadą dalej i znajdują ślad wody, która musiała wylać się z menażki.

-    Dureń - powiedział Neill. - Zmarnował wodę.

-    Nie - sprzeciwił się Kesney. - Zwilżał szmatę, żeby przetrzeć koniowi pysk. Założę się o dolara.

-    Pewno - poparł Kesney a Hardin. ~ Koń po tym lepiej oddycha. Można zabić konia, jak się pędzi po tej równinie. Facet zna się na rzeczy.

Nawet mieszczuch, który to czyta, nie musi znać osobiście człowieka, żeby wyrobić sobie zdanie na jego temat. Są tu wskazówki, które nie mogą umknąć uwagi czytelnika, podobne informacje Lock podaje ścigającym. Im dłużej trwa pogoń, tym lepiej go poznają i rozumieją.

Osaczają go w końcu w starym młynie, Lock powstrzymuje jednak ataki wyjaśnia, jak doszło do strzelaniny. Ranczerzy słuchają niepewnie, źli na Locka za sztuczki na szlaku. Mimo ich czujności Lock ucieka z młyna. Ktoś twierdzi, że wrócił na ranczo.

Nie wiadomo dlaczego wszyscy byli pezoni, że go tam zastaną. Będzie tam - czuli to, bo był podobny do nich. Schroni się u siebie, pod własnym dachem.

Ścigający jadą na zapuszczoną działkę Sorensona i ze zdumieniem widzą, jak się zmieniła. W małej dolince zieleni się zboże, dach domu został naprawiony, bydło ma nową zagrodę. Wszystko świadczy o ciężkiej pracy i zmyślności. Któryś raz z rzędu ranczerzy dochodzą do wniosku, że mylili sie co do Locka. Kiedy tak stoją i patrzą, zjawia się Lock i zaprasza ich do domu na śniadanie, po którym z dala od uszu jego żony będą mogli omówić swoje sprawy.

Wszystko to oglądamy oczami ranczerów. Dla włóczęgi lub koniokrada nie mieliby szacunku, ale ten człowiek jest taki jak oni, twardy i rubaszny. Żona Locka, która nie wie, w jakim celu przybyli, podaje śniadanie, po czym mężczyźni wychodzą na zewnątrz, nie czując się zbyt pewnie.

Hardin podniósł oczy. - Lock, czy to prawda, coś nam powiedział w młynie? Że to

była uczciwa walka?

Lock potwierdza i powtarza opowieść jeszcze raz.

W porządku - oznajmił Hardin. - Mnie to wystarczy. Nie jesteś taki, jakeśmy myśleli.

Groźnym niebezpieczeństwem - poza rozwlekłością - jest mówienie za dużo. Jeżeli bohaterka jest piękna, najlepiej stwierdzić to raz, a potem opisywać, jak na jej urodę reagują inni, zwłaszcza bohater.

Pięć wymienionych metod konstruowania postaci nie daje jeszcze pisarzowi wiedzy o ludzkich charakterach. Żeby zdobyć tę wiedzę, trzeba przejść szkołę życia. Innej drogi nie ma.

Najważniejsza jest praktyka. Przyglądaj się ludziom na ulicach, w pracy, w barze, wszędzie, gdzie przebywasz. Próbuj ująć obserwacje w słowa, próbuj określić główną cechę danego człowieka, znaleźć zdanie, którym ją opiszesz. Notuj nawyki, gesty, sposób bycia. Bądź pewny jednego: faceci uważani za stukniętych, dziwacy, ofermy, popychadła, okazują się najbardziej interesujący Odstępstwo od normy zawsze jest ciekawe.

A gdy będziesz obracał się w towarzystwie dziwaków i poświęcisz dużo czasu na studiowanie charakterów, usłyszysz może, jak ludzie mówią o tobie: „On? O, to jest ktoś!"