Bilinkiewicz5

musi byc zindywidualizowane. gdyż prawda ma różne oblicza i różna siłę oddziały w,ima na chorych.

Z powyższą problematyką łączy się ściśle sprawa umieszczania w karci? wypisowej (informacyjnej) ze szpitala rozpoznania choroby. Pomijając jat-ropaiogcm/uiącc działanie tych rozpoznań, dokument len trafia często do rąk rtóaych osób i instytucji, chociaż zgodnie z przeznaczeniem powinien być okazywany wyłącznic lekarzowi przy najbliższej wizycie lekarskiej. Umieszczanie u- karcie informacyjnej liczbowego kodu statystycznego też na niewiele się zdaje. Odnosi się to również do zwolnień lekarskich, ponieważ działy spraw osobowych są często w posiadaniu klasyfikacji chorób. Wprowadzanie w Polsce książeczek RUM (Rejestr Usług Medycznych.) budzi również wśród psychiatrów obawy i wątpliwości, czy wpisywane do książeczek kody chorób będą dostatecznie chronione przed osobami, które są zobowiązane do tajemnicy zawodowej, ale nic jest to równoznaczne z tajemnicą lekarską.

Na zakończenie pragnę podkreślić, że powyższe uwagi, dotyczące pewnej specyfiki aspektu etyczno-deoniologicznego pracy w psychiatrii, nie wyczerpują zagadnienia, któro zasługiwałoby nu opracowanie książkowe. Przede wszystkim kontakt lekarza z chorym psychicznie nie odbiega znowu tak bardzo od relacji z chorymi w ogóle, aby trzeba było w podręczniku psychiatrii przypominać

0    wszystkich zasadach deonlologii lekarskiej. Na jedno chcę jednak położyć nacisk. W odróżnieniu od norm prawnych, okreśiunych np. kodeksem karnym, struktura normy dcontologiczncj nie przewiduje w zasadzie zagrożenia karą za jej nieprzestrzeganie. Tą sankcją może być własne poczucie źle spełnionego obowiązku, ..wyrzut sumienia", ujemna opinia środowiska, ewentualnie — w drastycznych sytuacjach, kiedy zasady dcontolngic/uc zostały naruszone w sposób rażący

1    naganny — kara wymierzona przez izbę lekarską tTulczyński. 1975).

Zwiększenie wrażliwości etycznej i zawodowej lekarza ora/ rozszerzanie wiedzy w zakresie aksjologii, deonlologii i etyki lekarskiej powinno być obowiązkiem każdego nauczyciela akademickiego. Temu celowi służy również powyższy rozdział. Każdy lekarz, który rozpoczyna służbę dla chorych, powinien zapoznać się z Kodeksem fitykł Lekarskiej i przestrzeguć skrupulatnie zwartych w nim zasad. Musimy jednak pamiętać, że nawet w najlepszych kodeksach nic można szczegółowo przewidzieć wszystkich sytuacji i skodyfikować wszystkich zachowań. Na straży etycznego zachowania lekarza stoi superego.

33* Słownik terminologiczny

Adam Bilikiemcz abazja, afauin; zaburzenie chodzenia wyrażające się brakiem koordynacji ruchów tteao-cyjnych kończyn dolnych ze sktoanością do padania w tył. Objaw występuje często łącznie i -» asto/ją w^f nerwicy histerycznej, ale również w organicznych chorobach aa n.

absrncc (frunc.): odmiana pierwotnie uogólnionego napada padaczkowego t/w. postaci Mihnuk^ymalncj. polegającego na krótkiej przerwie w mi umiem u (wiadomości. Syn.: n. nieświadomości, n. abscncyjriy, n. petit mai.

abstynencja, łac. absihienim: dosłownie wstrzemięźliwość, oznacza w psychiatrii: ). świadome powstrzymywanie się od używania Icków psychoaktywnych. 2 zespól objawów psychicznych i fizycznych, występujących po nagłym odstawieniu leków prowadzących do -* lekozalcżności. Por. -* zespól absiyncncyjny.

abstynentów kluby, kluby tworzone przez byłych alkoholików, pacjentów lecznictwa Odwykowego, służące podtrzymaniu dobrych wyników leczenia i atmosfery' sprzyjającej wytrwaniu we wstrzemięźliwości alkoholowej.

abulia. p. ahoulia: niedomoga lub brak woli. wyrażająca się obauemcm łub brakiem zdolności do podejmowaniu decyzji i działania. Objaw spotykany w depresji endogennej, w psychozach schizofrenicznych, uszkodzeniach płatów t /olowych (-* zespól czołowy)

afekt patologiczny; niezwykle silny afekt gniewa. włcirktoici wywnlwy <—|aą» (tikiem reaktywnym), połączony z zasady z gwałtownym »>faJuma>f ruchowym,

| objawami wegetatywnymi. Przebiega z zaburzeń mm •wsadonoici inęmir pUa i zmuifa jakościowa). Po przeminięciu poanuni niepamięć Mdznouą. wsteczną ■ niekiedy następową.

•Wi gr. aphuniu. syn. bezgłos; ti/aac/a mą raowy lab ją    u J.> uąu

tJ\ iphonin. pianismus. opsyiyna). Nijc/paq tmwarwi tyra akMili Mf ainril mowy m dr histerycznym.

a&łrafohia. zr. iątinphótr; należy do fobii i wyraża lęk prani aewtą fnunaą (op luce. boiska, ru/icfłr niziny).

URraNHcja. >iggrunam. wyolbrzymianie. prarymAnwiuwr prze/ chcotfo obwlrywmc *pt(mą,ycfc /abur/cn i dolcglwoicr. Przejawu się ar n—ąrt w laorych <

Choroby można wyciągnąć określone korzyści auMialne. moralac. OOKarat lip

■lOpnla • beracwMic

^Jchinofołiln p -i ‘ir.yr^.r^-r - araęiaj lęk prani ornym pmimmtmm -><Kpvr ■ katwtey lękowej, $ nonę* iwami. • mekicrych kpnpdi