CCF20090129023

Więź społeczna

Dwie płaszczyzny więzi społecznej

© Obiektywna - dające się rzeczowo określić wspólności i związki między ludźmi, krwi, pochodzenia, języka, kultury, organizacji życia zbiorowego.

© Subiektywna - swoiste stany i akty świadomości; poczucie szczególnej łączności z drugimi ludźmi, wzajemnej zależności manifestacje tego poczucia w postawach, zachowaniach, działaniach indywidualnych i zbiorowych.

W stosunkach obiektywnych dominują więzi o charakterze rzeczowym, na podłożu podziału pracy, produkcji, kooperacji, kupna, sprzedaży, pieniądza.

W stosunkach subiektywnych dominują więzi o charakterze osobistym, na podłożu pokrewieństwa, koleżeństwa, przyjaźni, sympatii.

Najkrótszą drogą wnioskowania o więzi społecznej jest obserwacja zachowań, wzajemnych relacji i odniesień ludzi, ich postaw wobec siebie, przejawów sympatii czy niechęci.

Więź społeczna to kompleks, suma tych wszystkich czynników, które zapewniają danej całości społecznej trwanie i działanie.

Wskaźniki:

-    istnienie kontaktów społecznych,

-    istnienie wspólnych działań,

-    istnienie wspólnych wartości,

-    istnienie świadomości więzi.

S. Kosiński - Ogół stosunków, połączeń i zależności skupiających jednostki w zbiorowości luczfcic. Składnikami więzi są czynniki obiektywno-formalne i spontaniczno-subiektywne.    -

Szczepański - Na podstawach przyrodniczych pows^je życie społeczne, kiedy ludzie dążąc do zaspokajania swoich potrzeb, rozpoczynają produkcję dóbr, wchodzą w różne styczności, wzajemne oddziaływania i stosunki. Ich postępowania i dążenia są ułożone w ramy kultury, która ustala dla nich systemy wartości i norm. Następuje

uregulowanie stosunków między jednostkami, grupami. System kontroli i czujności

V"-

wykrywa i sygnalizuje zachowania odchylające się od normy i pozwala instytucjom, dysponującym sankcjami różnego rodzaju, zapobiec szkodom wynikającym z utrzymania się tych zachowań przez dłuższy czas.