CCF20091116002

SEWERYN GRZEGORZ FILLEBORN Ć

¹⁵ Jak trzy myśli, co by chciały Kochać, cierpieć do ostatka,

Trzy kukułki przyleciały:

Tkliwa żona, siostra, matka.

I sierota sama jedna,

²⁰ Żona chwilkę w głowach stała,

Dłużej w nogach siostra mała,

A najdłużej matka biedna.

Bo gdy słońce na wód tonie Spoza góry wyzierało,

²⁵ Przy młodzieńca chłodnym łonie Zimną, martwą już zastało.

I SMĘTARZjI \J I

- Świetny salon — brzmią pieśni, skrawe światła płoną, Muzyka harmonijnym zahuczała grzmotem I wszystkie serca drgnęły; i powstało grono,

' I sklepienie zadrżało szalonym tupotem.

⁵ Świetny salon — tam szczęścia złoconym łańcuchem Przykuta myśl człowieka, tamój wrzące szałem Wszystkie piersi jednakim goreją zapałem,

Jednaką myślą i duchem.

SALON I SMĘTARZ

«Biblioteka Warszawska» 1842, t. IV, s. 142—144.

Tytuł: smetarz (gwar.) — cmentarz; zjawisko tzw. etymologii ludowej — niby od smętek, smutek. Wśród poetów romantycznych, którzy lubili snuć różne fantazje etymologiczne, forma ta, zapewne dlatego że ludowa i zarazem oddająca nastrój, cieszyła się dużą popularnością, w. 6 tamój (gwar.) — tam. W wydaniu zbiorowym Poezyj (Warszawa 1847, s. 107) inaczej: „[...] bo tam wrzące szałem”.

5

Bibl. Nar. S. I, Nr 192 (Cyganeria Warszawska)