CCF20091116000

SEWERYN GRZEGORZ FILLEBORN (1815—1850)

Poeta-liryk, rodem z Warszawy; pochodził z nobilitowanej rodziny mieszczańskiej. Z woli rodziców miał wstąpić do Korpusu Kadetów w Kaliszu; gdy zamiar nie doszedł do skutku, zapisano go do liceum warszawskiego, dokąd uczęszczał w latach 1825—1831. Studiów wyższych prawdopodobnie nie podejmował, może z powodu zamknięcia Uniwersytetu Warszawskiego po powstaniu listopadowym. Prowadził życie bujne i ekscentryczne w gronie młodych artystów warszawskich: literatów, malarzy, muzyków, aktorów, których dokoła siebie skupił, tworząc około r. 1838 coś w rodzaju grupy artystycznej, zwanej później Cyganerią Warszawską. Z jego nazwiskiem łączy się powstanie czasopisma literackiego «Nadwiśłanin» w j:, 1841. Liryki swe, przesycone smutkiem, pesymizmem, odrazą do „wielkiego świata”, ale zarazem dające wyraz szczeremu umiłowaniu przyrody ojczystej, nadwiślańskiej szczególnie, ludu, jego prostoty, pieśni ludowej, zamieszczał w. czasopismach warszawskich; ich zbiór, niepełny zresztą, ukazał się w r. 1847 pt. Poezje Seweryna Filleborna.

UŻALENIE^)

Gdym światu oddał serce, to w dziecięcej wierze Przyniosłem je tak czyste, nieskalane niczem,

Skaczące w drżącej piersi, widome obliczem,

Szukające współczucia — a wy tak nieszczerze,

UŻALENIE

«Nadwiślanin», Warszawa 1841, t. I, z. 1, s. 14—15.