CCI20081203017

należy podstawowa wiedza z zakresu historii języka i orientacja w języku współczesnym wydawanemu pisarzowi. Nader potrzebne jest tu gruntowne oczytanie w twórczości autora, dające dokładną znajomość jego systemu językowego i obyczajów stylistycznych, a także znajomość jego biografii i doświadczeń życiowych, co może być pomocne w weryfikacji realiów w tekście. Oczywiście realia te (historyczne, obyczajowe, geo-I graficzne, topograficzne i wszelkie inne) w razie wątpliwości powinny I być sprawdzone w odpowiednich encyklopediach ogólnych lub specjal-[ nych bądź innych informatorach.

Na zakończenie uwag dotyczących krytyki tekstu powtórzyć trzeba, te w tekście wydawanym nie może być miejsc dla edytora niezrozumiałych. Jeśli takie są, jeśli zatem zauważonego skażenia tekstu nie udało się I usunąć - konieczny jest koi

|o (rag I formujący o tym.

tekst autor

lb - jeśli błąd pochodzi

Technika kolacjonowania

W procesie krytyki tekstu rolę podstawową odgrywa kolacjonowanic zów, czyli ich szczegółowe porównywanie, podejmowane w celu | odnotowania różnic³³. Sposoby najsprawniejszego sczytywania tekstów ; sobie każdy edytor w trakcie pracy. Istniejąjcdnak metody Już sprawdzone i stosowane powszechnie, warto więc je tu w ogólnym ie przedstawić.

Jako egzemplarz roboczy korzystnie jest przyjąć przekaz, który naj-Iwdopodobnicj zostanie zakwalifikowany jako podstawa druku. De-w tej sprawie może się zmienić - w trakcie pracy może się na przy-Mł okazać, że tekst jest pełen błędów, że został niestarannie opracowany w druku; albo że - wbrew wcześniejszej opinii edytora - nie jest tekstem Ibo że chronologicznie nie odpowiada przyjętemu typowi idłluwy, na przykład nie jest pierwodrukiem albo nie stanowi editio rekazie jednak, który ostoi się jako podstawa druku, będzie unkowo mniej poprawek w ostatecznej wersji tekstu.

:kaz ten może być odpisem maszynowym, kserokopią druku (lub lu), drukiem, wydrukiem komputerowym lub inną formą powiele-