CCI20111009002

I

działanie na jej składniki (białka, tłuszcze, enzymy, itp.) hydrolitycznie, wiążąco, osmotycznie itp. Powodując śmierć ustroju. Do tej grupy trucizn należą substancje żrące : kwasy, wodorotlenki, fenol, cyjanowodór, narkotyki, chlor, benzen.

Wiele trucizn działa wybiórczo na poszczególne narządy lub tkanki, przy czym gromadząc się w określonym miejscu, trucizna wywiera w nim silniejsze działanie toksyczne.

Całość procesów, określających los trucizny ksenobiotyków w organizmie, nazywamy metabolizmem ksenobiotyków. Głównymi procesami są :

wchłanianie (absorpcja)

rozmieszczenie (dystrybucja) -    X

przemiany biochemiczne (biotransformacja) wydalenie

DYSTRYBUCJA obejmuje zarówno rozmieszczenie substancji obcych między poszczególnymi tkankami i narządami, jak i przenikanie przez bariery wewnątrzustrojowe, wiązania z białkami osocza i narządów oraz wybiórcze nagromadzenie się w tkankach - kumulacja.

PRZEBIEG WCHŁANIANIA TRUCIZNY W USTROJU

▼

*

wchłanianie do krwi

gromadzenie się w tkankach

metabolizm

wvda lanie

6. Właściwości fizykochemiczne trucizn.

Niezależnie od drogi podania, wchłanianie ksenobiotyków zależnymi m. in. od ich masy cząsteczkowej, lotności, rozpuszczalności w wodzie i lipidach, stężenia, rozdrobnienia, cech organoleptycznych, świeżości a także od wielkości powierzchni

16