DSC00193 2

12.2.3. Dokładność graficzna mapy

Majta analogowa jako graficzny obraz, terenu wykonany na odpowiednim podkładzie (papierzse, fełli lub planszy aluminiowej) odznacza się tzw. dokładnością urajicmą (kar• rwrr) A, czyli dokładnością umieszczenia punktu na mapie. Przyjmuje się, źc naj-WhtóSży inłcinek rozróżniany jeszcze przez nieuzbrojone oko ludzkie mu długość 0,1 mm. Wartość 0,1 mm niezależnie od skali określa zarówno bezwzględną dokładność odczytu odlęghtki pomierzonej graficznie jak i maksymalną dokładność kartowania, czyli nonie-rtettitt pozycji punktu na mapę poprzez nnktucic podłoża rysunkowego. W rzeczywistości ?ę względu na kumulację różnych błędów takich jak błędy: danych wyjściowych (wspól-Węduych), osnowy i siatki kwadratów, przyrządu kartującego, wykreślenia konturu lub znaku umownego ilp. dokładność położenia punktów na mapie znacznie się obniża, zaś do tęgo dochodzą jeszcze błędy spowodowane deformacjami podkładu mapowego (patrz ust.

co sprawia że łączny błąd pomiaru znacznie przekracza podaną wcześniej wurtość

mm. lak już wspomniano jest to wartość bezwzględno, toteż minimalny błąd naniesienia puwkhł na mapę, zwany dokładnością kartometryczną mapy - A, stanowi iloczyn wartości łM mm i mianownika skali mapy:

A = ±0,1 mm M    (12.3)

Przykładowo dla skali 1:500 dokładność ta wyniesie:A= ±0,1 mnv500 = ±0,05 m, zaś dla skali dziesięciokrotnie mniejszej 1:5 000 - ±0,5 m.

2 ustalenia dokładności graficznej mapy wynika wniosek dotyczący zaokrąglania miar podczas pomiaru sytuacyjnego. Jeśli ostatecznym efektem zdjęcia szczegółów jest mapa analogowa, to dokładność odczytywania domiarów można ograniczyć do dokładności mapy, jaka ma być wykonana w oparciu o dany pomiar. Dla mapy w skali 1:500 wystarczająca jest dokładność pomiaru liniowego ±5 cm. Podejście to musi ulec zmianie, jeśli na podstawie zięcia sytuacyjnego będzie utworzona mapa numeryczna, która dając możliwość wydruku mapy graficznej w dowolnej skali, zachowuje jednocześnie w swej bazie danych dokładność pomiaru polowego. Jego wyniki mogą być następnie wykorzystane do obliczenia różnych wielkości np. współrzędnych, długości, kątów, azymutów, pól lub objętości,

12.3. Podziałki 12.3.1. Podziałka liniowa

Piwk/as pomiarów odległości terenowych na mapie przy użyciu zwykłej podziałki milimetrowej musimy pomnożyć wynik pomiaru przez mianownik skali M i dokonać zamiany milimetrów na metry. Obliczenia te nie będą potrzebne, gdy do pomiarów graficznych zastosujemy podzialkę liniową lub transwersalną.

Podziałka liniowa jest rysunkowym obrazem skali, dzięki któremu możemy na mapie mierzof długości bez konieczności dokonywania obliczeń. Podziałka stanowi przymiar pt zyskany do mierzenia odległości i ich odkładania na mapie, ponieważ jest wycechowana za pomocą działek elementarnych k odnoszących się do wymiarów na mapie, lecz ich opis K wyrażony w miarach terenowych. Dla określenia na mapie długości terenowej, ujmu-jemy odpowiedni odcinek w rozwartość ostrzy cyrkla-odmierzacza, po czym przykładamy cyrkiel do podziałki i dokonujemy na niej odczytu odległości. W użyciu znajdują się dwa nnlzaje podztałck: liniowe (zwykłe) i transwersalne (złożone).