DSC00255 2

zgniataniu — płaskie uszczelki. Rodzaje i właściwości wytworów oraz warunki wytłaczania tłokowego zależą od odmiany PTFE; są one nieco odmienne dla PTFE dyspersyjnego i PTFE suspensyjnego.

3.1.4. Wytłaczanie porające

Wytłoczyna może mieć strukturę całkowicie litą, jak i porowatą. Wytłoczyna może być porowata w całej masie lub może mieć porowaty rdzeń, a litą warstwę zewnętrzną, czyli naskórek, o różnej grubości. Strukturę porowatą uzyskuje się dzięki wprowadzeniu do tworzywa wejściowego poroforu (gazu obojętnego, cieczy niskowrzących lub ciał stałych), który, jeżeli jest w stanie ciekłym lub stałym, przechodzi w gaz w określonych warunkach procesu wytłaczania. Często wraz z poroforem wprowadza się nukleanty—drobnoziarniste substancje stałe zarodkujące mikrobanieczki (mikro-pęcherzyki) gazu.

Gazy i zazwyczaj ciecze wprowadza się pod ciśnieniem, za pomocą specjalnych urządzeń, do strefy zasilania układu uplastyczniającego w czasie wytłaczania, natomiast niektóre ciecze i ciała stałe są wprowadzane do tworzywa już w procesie jego wytwarzania. Porofory podlegają takim samym procesom jak tworzywo, tj. nagrzewaniu, sprężaniu, homogenizowaniu i transportowaniu, jeszcze przed wydzielaniem gazu. Gdy w odpowiedniej temperaturze rozpoczyna się proces wydzielania gazu, tworzące się liczne mikrobanieczki ulegają natychmiast, dzięki ciśnieniu i rozwinięciu powierzchni, rozpuszczeniu w otaczającym tworzywie [3.63, 3.117]. Stosowanie ślimaków z d cred u keją objętości kanału jest więc niewskazane.

Przekrój poprzeczny dyszy głowicy musi być zmniejszony w stosunku do przekroju poprzecznego wytłoczyny porowatej, gdyż formowany w dyszy przekrój jest lity, a zwiększeniu ulega dopiero podczas swobodnego porowania w momencie opuszczania dyszy i po jej opuszczeniu, przy nakładaniu* się efektu Barusa. Przekroje poprzeczne kanałów głowicy powinny być stosunkowo duże, aby nie następował w nich znaczny spadek ciśnienia tworzywa, a dysza stosunkowo krótka z dużym spadkiem ciśnienia. Ciśnienie w tworzywie rośnie intensywnie wzdłuż układu uplastyczniającego, nieco spada w końcowej części układu i na początku głowicy oraz spada gwałtownie w dyszy (rys. 3.16), natomiast ciśnienie gazu rośnie najpierw dość intensywnie (ma wartości znacznie mniejsze niż ciśnienie tworzywa), później wolniej, a zaczyna spadać raptownie w końcowej części dyszy i przede wszystkim spada po opuszczeniu dyszy przez wytłoczynę.

Właściwości wytłoczyny porowatej zależą nie tylko od rodzaju tworzywa, rodzaju i zawartości poroforu oraz innych składników dodatkowych, ale również od warunków wytłaczania (rys. 3.17). Dotychczas wytłacza się przede wszystkim wytłoczyny porowate z tworzyw termoplastycznych. W zależności od gęstości pozornej /*,,» wytłoczyny dzieli się umownie na konstrukcyjne op_p> 400 kg/m\ pólkonstrakcyjne o 100 < p_p < 400 kg/m³ i niekonstrukcyjne o p. < 100 kg/m^ł. Wytłaczanie ponyącc pozwala również na otrzymywanie tworzyw o wyjątkowo dużym stopniu porowatości, aż do porowatości strukturalnej, np. w przypadku PTFE aż do rozdzielenia poszczególnych flbryl. Wytłoczyny takie mają szczególne znaczenie w modycynie [3.187].